صدای قلب مدرسه
اول متوجه نمی‌شود و خیال می‌کند می‌خواهم تا جلوی در مدرسه همراهی‌اش کنم، اما وقتی داخل می‌روم و پا به سالن می‌گذارم، می‌گوید: کجا؟ می‌گویم: «من هم می‌خواهم با تو بیایم مدرسه.»دست‌هایش را جلوی صورتم می‌گیرد، درست همان‌طور که پیرمرد دربان خواب گرفت. نگاه می‌کنم. با دیدن چهره خودم وا می‌روم. دوباره یاد خواب می‌افتم. چه لحظه وحشتناکی بود. آن لحظه که در آینه دست‌های پیرمرد درست مثل دست‌های پسرم متوجه شدم دیگر بچه نیستم. بزرگ شده‌ام، و موهایم دارد سفید می‌شود. خوش به حال پسرم که می‌تواند برود مدرسه
ادامه مطلب
