با توجه به آيه شريفه 31 سورة نور، چه چيزي براي زن زينت محسوب مي‌شود و بفرماييد حکم پاي کوبي کردن‌، نزد نامحرمان و محارم زن چيست‌؟

1. در تفسير و توضيح زينت در آية شريفة ياد شده‌، ديدگاه‌هاي مختلفي ميان مفسّران وجود دارد: الف ـ منظور از زينت‌، مواضع زينت‌، يعني آشکار کردن محل آن‌ها است‌; زيرا استفادة آشکار از گوشواره و دست بند، حرام نيست‌.( تفسير الميزان‌، علامه طباطبايي‌;، ج 15، ص 111، مؤسسة اعلمي‌. ) منظور از محل زينت‌، يعني محل زينت‌هاي استفاده شده‌، مانند گوش ها، گردن‌، دست ها، بازوان و مانند آن‌ها مي‌باشد.

ب ـ مفسّران ديگر، زينت را به معناي خود زينت آلات گرفته‌اند، البته در حالي که روي بدن قرار گرفته‌، و طبيعي است که آشکار کردن چنين زينتي‌، با آشکار کردن اندامي از بدن همراه است که زينت بر آن قرار دارد.( تفسير نمونه‌، آيت اللّه مکارم شيرازي و ديگران‌، ج 14، ص 439، دارالکتب الاسلامية‌. ) با توجه به توضيحات ارائه شده‌، آيه در بررسي اين مسئله نيست که چه چيزي براي زن زينت محسوب مي‌شود، آن چه آيه بدان تصريح کرده‌، آشکار نکردن زينت به وسيلة زن‌، براي نامحرمان است‌. دربارة قسمت دوم پرسش شما، بايد گفت‌: سفارش آيه شريفه به خانم ها، در رعايت عفّت و دوري از اموري است که آتش شهوت را در دل مردان شعله ور مي‌سازد و ممکن است سبب انحراف آنان از جاده عفت شود; از اين رو، بايد آن چنان دقيق و سخت گير باشند که حتي از رساندن صداي خلخالي که در پاي دارند، به گوش مردان بيگانه خود داري نمايند. با توجه به حکمت چنين دستوري‌، به نظر مي‌رسد که رعايت اين مسئله در حضور محارم واجب نيست‌، بلکه شامل گروه‌هايي مي‌شود که در همين آيه‌، به عنوان استثناهاي آشکار کردن زينت براي زنان برشمرده شده‌اند.

آن‌چه زير عنوان پاسخ به بخش دوّم پرسش بيان شد، با اين فرض بود که مراد از پايکوبي‌، رساندن صداي زينت آلات به نامحرمان به دليل حرکات نامتعادل و شتاب‌زده به هنگام راه رفتن‌، باشد. ولي چنان‌چه منظور شما پرسشگر محترم از پايکوبي‌، رقصيدن زن باشد، بايد گفت چنين عملي از موارد لهو بوده و در روايات و رساله‌هاي عمليه مراجع بزرگوار تقليد، از آن نهي شده است‌. پيامبراکرم‌در حديثي مي‌فرمايند: "انهاکم عن الزفن و المزمار و عن الکوبات و الکبرات‌; شما را از رقص و وسايل لهو منع مي‌کنم‌."( الفروع من الکافي‌، محمد بن يعقوب الکليني‌، ج 6، ص 432، دارالکتب الاسلامية‌. ) در فتاواي مراجع تقليد نيز در اين باره دو ديدگاه وجود دارد. برخي آن را مطلقاً حرام دانسته‌، و برخي ديگر تنها يک فرض مجاز براي آن برشمرده‌اند، که رقصيدن زن براي شوهر خود و دور از چشم ديگران است‌. نمونه‌هايي از فتاواي مزبور يادآوري مي‌شود: امام خميني‌;: بنابر احتياط واجب‌، رقصيدن خانم‌ها در هر کجا اعم از مجلس عقد و عروسي و يا مولودي‌ها جايز نيست‌; مگر رقصيدن زن براي همسر خود."( مسايل جديد از ديدگاه علما و مراجع تقليد، محسن محمودي‌، ج 1، ص 203، انتشارات علمي و فرهنگي صاحب‌الزمان‌(عج‌). )