امام علی (ع): در عمل مؤمن يقين ديده مى ‏شود و در عمل منافق شك.

امام صادق عليه ‏السلام:
اَلرَّوحُ وَ الرّاحَةُ فِى الرِّضا وَ اليَقينِ وَ الهَمُّ وَ الحَزَنُ فِى الشَكِّ وَ السَّخَطِ؛
خوشى و آسايش، در رضايت و يقين است و غم و اندوه در شكّ و نارضايتى.
(مشكاة‏الأنوار، ص 34) 

امام صادق(ع) می فرمایند:
لا يَستَيقِنُ القَلبُ اَنَّ الحَقَّ باطِلٌ اَبَدا وَ لا يَستَيقِنُ اَنَّ الباطِلَ حَقٌّ اَبَدا
هرگز دل به باطل بودن حق و به حق بودن باطل يقين نمى ‏كند

 امام صادق عليه‏ السلام :
حُرِمَ الحَريصُ خَصلَتَينِ وَ لَزِمَتهُ خَصلَتانِ: حُرِمَ القَناعَةَ فَافتَقَدَ الرّاحَةَ وَ حُرِمَ الرِّضا فَافتَقَدَ اليَقينَ؛
حريص از دو خصلت محروم شده و در نتيجه دو خصلت را با خود دارد: از قناعت محروم است و در نتيجه آسايش را از دست داده است، از راضى بودن محروم است و در نتيجه يقين را از دست داده است.
(بحارالانوار، ج70، ص161)

امام على عليه ‏السلام :
إنَّ المُؤمِنَ مَن يُرى يَقينُهُ في عَمَلِهِ، وَ المُنافِقُ مَن يُرى شَكُّهُ في عَمَلِهِ؛
در عمل مؤمن يقين ديده مى ‏شود و در عمل منافق شك.
(عیون الحکم والمواعظ، ص152)

امام على عليه ‏السلام :
یُستَدَلُّ عَلَی الیَقین بِقِصَر الأمَلِ وَ إخلاص العَمَل وَ الزُّهدِ فی الدُّنیا
سه چیز از نشانه های یقین هستند: کوتاهی آرزو، اخلاص در عمل، بی رغبتی به دنیا

(مستدرک الوسائل ج11 ص201)

امام علی علیه‌السلام:

الشَّكُّ عَلى اَرْبَع  ِ شُعَب: عَلَى التَّمارى وَ الْهَوْلِ وَالتَّرَدُّدِ وَالاِْسْتِسْلامِ. فَمَنْ جَعَلَ الْمِراءَ دَيْدَناً لَمْ يُصْبِحْ لَيْلُهُ وَ مَنْ هالَهُ ما بَيْنَ يَدَيْهِ نَكَصَ عَلى عَقِبَيْهِ وَ مَنْ تَرَدَّدَ فِى الرَّيْبِ وَطِئَتْهُ سَنابِكُ الشَّياطينِ وَ مَنِ اسْتَسْلَمَ لِهَلَكَةِ الدُّنْيا وَ الاْخِرَةِ هَلَكَ فيهِما.
امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام: شك چهار بخش دارد، جدال در گفتار، ترسيدن، دودل بودن، و تسليم حوادث روزگار شدن.
پس آن كس كه جدال و نزاع را عادت خود قرار داد از تاريكى شبهات بيرون نخواهد آمد.
و آن كس كه از هر چيزى ترسيد همواره در حال عقب گرد است.
و آن كس كه در ترديد و دودلى باشد زير پاى شيطان كوبيده خواهد شد.
و آن كس كه تسليم حوادث شد و به تباهى دنيا و آخرت گردن نهاد، هر دو جهان را از كف داد.   

رسولُ اللّه صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم:
أمّـا عَـلامَةُ المُوقِنِ فَسِتَّةٌ: أیْقَنَ باللّه حَقّا فآمَنَ بهِ، وأیقَنَ بأنّ المَوتَ حقٌّ فحَذِرَهُ، وأیقَنَ بأنّ البَعثَ حَقٌّ فخافَ الفَضیحَةَ، وأیقَنَ بأنّ الجَنّةَ حَقٌّ فاشتاقَ إلَیها، وأیقَنَ بأنّ النّارَ حَقٌّ فظَهَرَ سَعیُهُ لِلنَّجاةِ مِنها، وأیقَنَ بأنّ الحِسابَ حَقٌّ فحاسَبَ نَفسَهُ.

پیامبر رحمت حضرت محمد مصطفی صلی‏ الله ‏علیه و ‏آله فرمودند:
نشانه شخص با یقین، شش چیز است: 
-به حقانیّتِ خدا یقین پیدا کرده و لذا به او ایمان آورده‌‏است.
-یقین پیدا کرده که مرگ راست است و لذا از آن در حذر است.
-یقین پیدا کرده که رستاخیز راست است و از این رو از رسوایی (در آن روز) می‏‌ترسد.
-یقین پیدا کرده که بهشت راست است و از این رو مشتاق آن است.
-یقین پیدا کرده که دوزخ راست است و از این رو برای نجات از آن می‏‌کوشد.
-و یقین پیدا کرده که حساب راست است و از این رو از خود حساب می‏‌کشد.

امام صادق علیه السلام:
اِنَّ العَملَ القَلیلَ الدّائمَ عَلَی الیَقینِ اَفضَلُ عِنداللهِ منَ العَمَلِ الکثیرِ عَلی غَیرِ یَقینٍ؛
عمل اندک و بادوام که بر پایه یقین باشد و در نزد خداوند از عمل زیاد که بدون یقین باشد برتر است.
(وسائل الشیعه، ‌ج15،ص202)

امام رضا علیه السلام:
اِنَّ الایمانَ اَفضلُ مِن الاسلامِ بِدَرجَةٍ, وَ التَّقـوى اَفضـلُ مِن الایمانِ بِدَرَجَةٍ وَ لَم یَعطِ بَنو آدَمَ اَفضلُ مِنَ الیَقینِ؛
ایمان یک درجه بالاتر از اسلام است, و تقوا یک درجه بالاتر از ایمان است و به فـرزنـد آدم چیزى بـالاتـر از یقیـن داده نشده است.
(تحف العقول، ص445)

امام علی علیه السلام:
ما أیقَنَ بِاللهِ مَن لَم یَرعَ عُهودَهُ وَ ذِمَّتَهُ
کسی که عهد و پیمان خود را رعایت نکند به خدا یقین ندارد.
(غررالحکم ،ص253)