خوی خوش
امام صادق (ع) فرمود: خوی خوش، زیبایی و زیور دنیا و پاکی (از گناهان) در آخرت است و دین با آن کمال یابد و وسیله قرب به خداست.
این موهبت، جز به اولیا و برگزیدگان حقی، ارزانی نشده است، زیرا خداوند دریغ دارد از این که الطاف خود و حسن خلق را جز نزد حامل نور جمال خویش به ودیعت نهد، چرا که هر کس خدای خود را بهتر بشناسد، شایسته داشتن این خصلت است و هیچ کس جز خداوند متعال به حقیقت حسن خلق پی نبرد.
پیامبر اکرم (ص) میفرماید: خوی خوش، سر آمد هر چیز در روزگار است. خلق حسن لطیفترین چیز در دین و سنگینترین کالا در میزان قیامت است و سوء خلق، عمل و عبادت را تباه میکند؛ همان گونه که سرکه، عسل را. وهر کس چنین باشد انجام کارش خواری است، اگر چه درجات عالیه را دریابد.
پیامبر (ص) میفرماید: خوی خوش، درختی است در بهشت که انسان خوشخوی به شاخههای آن در آویخته، به سوی آن جذب میشود و خوی بد، درختی است در دوزخ که انسان بدخوی، به شاخههای آن در آویخته، به سوی آن جذب میشود.
