شفاى سوختگى

برادر «ح» مى گوید:
«غروب ماه مبارک رمضان، موقع افطار بود که بر اثر انفجار ترقه، آتش سوزى مهیبى رخ داد و دو برادرم سوختند; محمّد رضا ۶۵% و مجتبى ۳۵% .
آنها را در بیمارستان سوانح و سوختگى شهید مطهرى بسترى کردیم. روز بعد که به بیمارستان مراجعه کردم، نتوانستم آن دو را بشناسم. چون بر اثر سوختگى شدید سر و صورت، قابل شناسایى نبودند. بعد از سه روز، دکتر کلانترى، رئیس بیمارستان اظهار داشت که بیماران بالاى ۴۵% سوختگى امکان زنده ماندن ندارند. برادران من وضع خیلى وخیمى داشتند و دکتر از معالجه آنها قطع امید کرده بود.
با توکل به خدا آنها را به منزل آوردیم و با کمک دکتر خصوصى و استفاده از سِرم و تقویت، یکى دو هفته آنها را زنده نگه داشتیم و براى بهبودى و شفاى آنها گوسفندى نذر کردیم.
خواهرم که همسر شهید است، خواب دیده بود: امام زمان(علیه السلام) به او فرموده بود که من شفاى مریض هاى شما را از خداوند خواسته ام، نگران نباشید! از آن به بعد حال برادرانم رو به بهبود رفت و الحمدللّه به برکت دعاى امام زمان(علیه السلام) شفا گرفتند».