آداب برادری
امام صادق (ع) فرمود: سه چیز در هر زمانی عزیز است: برادری در راه خدای تعالی و زنی صالح و مهربان (که محبت و مهربانی او) برای خشنودی خداوند عز و جل و فرزندی رشید و صالح. و آن کس که این سه را داشته باشد، خیر دو سرای را دریافته و بهره فراوان‌تر از دنیا برده است.
از رفاقت و برادری با کسی که به سبب طمع، ترس، خوردن یا نوشیدن به تو مایل است، بر حذر باش. با خدا ترسان، برادری کن اگر چه در تاریکی‌های زمین باشد و اگر چه عمر خود را در جست وجوی شان سپری کنی که خدای عز و جل پس از پیامبران برتر از آنان نیافریده و خداوند تعالی توفیقی چون همراهی با آنان به هیچ بنده‌ای ارزانی نکرده است.
خدای تعالی می‌فرماید: (در آن روز، دوستان یکدل با یکدیگر دشمن هستند، جز خدا ترسان.) [آنچه مصیبت بار است این که] اگر کسی در روزگار ما، در جست و جوی دوستی، مبرا از عیب باشد، رفیق نخواهد داشت.
آیا نمی‌بینی که اولین عنایت خداوند به پیامبران هنگام دعوت به خدا پرستی کرامت فرمود، دوستان و برادرانی امین بود که او را تصدیق کردند و در امر رسالت یاری رساندند؟ پس همین طور، یکی از بزرگ‌ترین نعمت‌هایی که خداوند به واسطه‌اش دوستان و اولیا و برگزیدگان و امینان گرامی داشت، همنشینی با پیامبران بود. و این دلیل است بر این که در دو سرا نعمتی بزرگ‌تر و پاک‌تر از رفاقت و برادری در راه خداوند عز و جل نیست.
