آداب حج
امام صادق (ع) فرمود: چون اراده حج می کنی، قلب خویش را برای خدا عز و جل از هر چه که تو را از او مشغول می دارد مجرد نما و امر خویش را به خالقت واگذار و در جمیع حرکات و سکون ات بر او توکل کن، تسلیم قضا، فرمان و قدر او شو و دنیاطلبی و راحتی و خلق را رها کن و خویش را از بند حقوق بندگان وارهان. بر توشه یاران، توان، جوانی و مالت اعتماد مکن؛ چرا که ترس آن می رود که همه این ها دشمن و وبال گردنت شوند، زیرا هر که داعیه تسلیم خدا بودن داشته باشد و در عمل به غیر او متکی باشد، خدا آن ها را وبال و دشمن او گرداند، تا بداند که هیچ قدرتی برای کسی جز خدا نیست و جز از او طلب مغفرت نکند.
و همانند کسی آماده (حج) شو که دیگر امیدی به بازگشت ندارد و همراهی و رفاقتت را با دیگران نیک کن و وقت فرایض خداوند تعالی وست های پیامبرش (ص ) و حقوقی چون: ادب، شکیبایی، شکر، مهربانی، شفقت و سخاوت که بر تو لازم آمده، مراعات کن و توشه سفر را از نیازمندان دریغ مدار. سپس غسل کن و گناهان کوچک و بزرگ خود را و با آب توبه شست و شو ده و لباس صدق و صفا و خضوع و خشوع بر اندام کن و (چون احرام حج بستی) بر آن باشی تا هر چه که تو را از خدا و یاد او باز می دارد رها کنی و از آن دوری گزینی.
لبیکی که در دعایت به خدای عز و جل عرضه می داری، اجابتی صاف و خالص و پاک و همراه با تمسک به ریسمان الهی باشد و با قلبت همراه ملائک، گرد عرش الهی طواف کن؛ چونان که با مسلمانان گرد خانه خدا طواف می کنی.
هروله کنان از هوای نفست و از هر چه توان که داری بگریز و بیزاری جوی (و بر ناتوانی خود اعتراف کن) و آرزوی آنچه که بر تو روا نیست و تو مستحق آن نیستی، در دل راه مده.
در عرفات، به خطا و گناهانت اعتراف کن، عهد خود را با خدای تعالی با اقرار به وحدانیت او و به واسطه تقرب به سوی او تجدید کن و در مزدلفه آن را استحکام بخش.
چون به کوه مشعر می روی، روح خود را با امید به رحمت او به ملا اعلا پرواز ده و گلوی هوا و طمع را در قربانگاه ببر.
به وقت رمی جمرات، شهوات و خساست و دنائت و افعال ناپسند را رمی نما (سنگ بزن) و زشتی های ظاهر و باطن را با تراشیدن مویت، بزدای. چون به حرم داخل می شوی با پناه جستن به امان، حفظ و ستر خدای تعالی، قصد کن که از دنباله روی خواسته هایت در امان باشی.
کعبه را زیارت کن، به حالی که سرشار از بزرگداشت و معرفت جلال و سلطنت خدا باشی. حجرالاسود را در حالی ببوس که به قسمت خداوند عز و جل راضی هستی و در پیش عظمت اش، خاضع. و چون طواف وداع را به جای می آوری، با هر چیزی جز خدا وداع کن، و روح ونهان خود را برای تعالی خدای متعال به روزی که در وقوف صفا به ملاقاتش می روی، صاف و پاک کن.
و در برابر خدا و در سرزمین مروه شیوه جوانمردی پیشه کن و از فرمان او سر متاب و بر شروط حجات، پایداری نما و در وفای به عهدی که با پروردگارت بسته ای و وفای بدان را تا روز قیامت بر خود واجب نموده ای، وفادار باش. و بدان که خداوند تعالی، حج را واجب فرموده و از جمیع عبادات فقط آن را به خودش اختصاص داد و فرمود: (و برای خدا، حج آن خانه، بر عهده مردم است {لبته بر} کسی که بتواند به سوی آن راه یابد). و هر عملی را که خدای بزرگ واجب گرداند و هر سنتی که پیامبر (ص) وضع فرمود چه حلال، چه حرام، چه مناسک به منظور آمادگی برای مرگ، عالم برزخ و قیامت بود. بدین ترتیب و با وضع این مراسم، عرصه قیامت را پیش از به بهشت رفتن بهشتیان و به آتش در آمدن دوزخیان، فراهم آورد.
