از رابطه مان ناراضی ام…

ثبات و پایداری زندگی مشترک متکی به رعایت اصول و قوانینی است که زن و شوهر باید به آن توجه و عمل کنند و البته یکی از این اصول، توجه به رابطه زناشویی است…
این رابطه اگر لذت بخش، مستمر، منظم و رضایت بخش باشد، نقش بسزایی در قوام و دوام زندگی مشترک خواهد داشت اما ارتقای کیفیت این رابطه نیز مانند هر مهارت دیگری نیازمند آموزش، تمرین و آگاهی است.
بسیاری از زوجین با وجود علاقه زیادی که به هم دارند درباره پاره ای از موضوعات مرتبط به زناشویی، اختلاف ها و حتی تعارض هایی با همسر خود دارند اما از بیم بدتر شدن اوضاع و ناراحت شدن همسرشان اصلا چیزی به زبان نمی آورند و ناخودآگاه همین نارضایتی را به انحای مختلف در رفتار و کردار و گفتار خود که ظاهرا نامرتبط با مسایل جنسی است، نشان می دهند و به اختلافات خود دامن می زنند؛ بدون اینکه همسرشان ریشه این رفتارها را بداند. اینکه زن و شوهر چگونه باید انتقاد های جنسی را که از دشوار ترین نوع انتقادها محسوب می شود مطرح کنند، موضوعی است به آن می پردازیم.
قبل از آن که چیزی به همسرتان بگویید که بوی انتقاد داشته باشد، به سوالات اساسی زیر پاسخ دهید:به چه دلیل انتقاد می‎کنم؟ اگر دلیل خوب و سازنده‎ای ندارید. پس چیزی نگویید. آیا بهترین زمان و بهترین مکان این‎جاست؟ اگر نه، از خود بپرسید، چه وقت و در کجا می‎توانم این نکات را مطرح کنم که روابط زناشویی ما را بهتر کند؟با همسرتان صادق باشید:
زن و شوهر باید کاملا از علاقه به یکدیگر مطمئن باشند و برای هر دو ثابت شده باشد که صادقانه و با همه وجود به زندگی مشترک خود پایبندند و برای حفظ و تحکیم آن تلاش می کنند. تنها در این صورت است که می توان مطمئن بود دریافت کننده انتقاد های جنسی، همان پیامی را دریافت خواهد کرد که ارسال کننده پیام، مد نظرش بوده است؛ یعنی تلاش برای تفاهم بیشتر. همچنین زن و شوهر نباید از بیان انتقاد جنسی خود هدفی جز بهبود روابط زناشویی داشته باشند. نباید انتقاد جنسی به ابزاری برای انتقام جویی یا سلطه طلبی یا باج گیری از همسر مبدل شود.از انتقاد های کلی و مبهم بپرهیزید:
بیان جمله هایی از این قبیل که «روابط ما کسالت بار شده» یا «من ناراضی ام» خیلی کلی است و طبیعتا مناسب نیست. زوجین باید برای یکدیگر بسیار ریز و جزیی، مصداق مشکل یا موردی را که ناراحت کننده است، بیان کنند؛ چون تنها در این صورت است که طرف مقابل متوجه می شود احیانا چه چیزی را باید تغییر بدهد یا اصلاح کند.
گاهی اوقات به جای استفاده از کلام انتقادی بهتر است عملا و به صورت رفتاری، آنچه را که می خواهید ابراز کنیداز انتقادهای نامعقول بپرهیزید:
انتقاد بر پایه شنیده ها، باورها و تصورات، فیلم های مستهجن، ماهواره یا ادعاهای سودجویان نیز بی پایه و بی نتیجه است. زوجین باید بر پایه شناخت از توانایی ها و استعداد های یکدیگر از هم توقع داشته باشند زیرا تنها در این صورت است که می توانند از زندگی زناشویی احساس رضایت واقعی داشته باشنداز ظاهر یکدیگر انتقاد نکنید:
از طرح انتقاد درباره اندام تناسلی و نظایر اینها بپرهیزید زیرا همسرتان ممکن است با جراحی هایی دشوار و پیاپی و پرعارضه هم نتواند به تغییرات دلخواه و مورد نظر شما دست یابد.از انتقاد های آمرانه و شروع جملات با ضمیر دوم شخص مفرد بپرهیزید:
بیان جملاتی نظیر اینکه «تو باید بفهمی که …. رفتارهای تو وقتی که….» فقط به تشدید اختلافات دامن می زند. به جای این گونه جملات، بهتر است از عباراتی که پیام دلنشین تری دارند استفاده کنید: «من احساس آرامش و رضایت بیشتری دارم وقتی که …» و نظایر آن.از انتقاد های تحقیرکننده و تهدیدکننده پرهیز کنید:
جملاتی” مانندزندگی ما به آخر خط رسیده… تو دیگه تغییر نمی کنی… دیگه ادامه این زندگی معنا نداره… تو اصلا زن نیستی و نظایر آن ” فقط به خراب کردن مسیرهای احتمالی و باقیمانده تفاهم و بهبود روابط زناشویی می انجامد و هیچ سود دیگری ندارد.از انتقاد در زمان و مکان نامناسب بپرهیزید:
وقتی دلخوری و اختلاف وجود دارد یا زمانی که همسرتان اصلا انتظار شنیدن جملات سرد را ندارد یا در حین یک رابطه زناشویی، طرح انتقاد می تواند بسیار مخرب باشد و نتایج معکوسی به بار آورد..از مقایسه بپرهیزید:
هرگز همسرتان را با زنان و مردان دیگر مقایسه نکنید. این کار جز کاهش اعتمادبه نفس او و لجاجت و سوءظن او به شما ثمره دیگری نخواهد داشت. زوجین باید با شناخت کامل از یکدیگر درباره آنچه که به آن تمایل دارند با هم صحبت کنند. و بالاخره نکته آخر اینکه گاهی اوقات به جای استفاده از کلام انتقادی بهتر است عملا و به صورت رفتاری، آنچه را که می خواهید ابراز کنید و از این طریق به بهبود روابط زناشویی تان کمک کنید.چگونه انتقاد زناشویی را بپذیریم؟
وقتی همسرتان از شما انتقاد می‎کند، واکنش خود را کنترل کنید، برای آن که درجه‎ اعتبار آن انتقاد را بسنجید، ابتدا ببینید که آیا منظور او را به خوبی درک کرده‎اید و آیا پیام آن را تشخیص می‎دهید؟ و به این منظور، همه‎ ذکاوت و درک خود را به کار اندازید. از همسرتان بپرسید که منظورش از گفتن آن حرف‎ها یا انجام آن کارها چه بوده است. هیچ وقت فرض نکنید که منظور او را می‎دانید، در صورت لزوم، دریافت خود را از انتقاد مطرح شده تکرار کنید.
پیش از آن که شتاب‎زده در مورد مفهوم انتقاد نتیجه‎گیری کنید، آن را تفسیر کنید، مقصود اصلی همسرتان از بیان انتقاد را با چنین جملاتی بپرسید: «در این مورد بیشتر برایم توضیح بده.» یا «می‎توانی موضوع را بیشتر باز کنی؟» یا «دلم می‎خواست می‎دانستم این انتقاد چه احساسی در تو ایجاد می‎کند.» اگر انتقاد حالت کلی دارد، مثل ـ «روابط زناشویی دارد کسل کننده می‎شود» ـ از او بخواهید که بگوید از چه چیز مشخصی شکایت دارد، و پیشنهادش برای تغییر چیست؟
به همسرتان پیشنهاد کنید که نیاز و خواسته‎هایش را به طور مشخص بیان کند، برای این که انتقادی را به شکل سازنده بپذیرید، باید انگیزه‎ همسرتان را از گفتن آن انتقاد بدانید. هر قدر هم که رنجیده باشید و یا در آن لحظه حالت دفاع به خود گرفته باشید، فراموش نکنید که باید هر چه زودتر علت انتقاد را پیدا کنید. باز هم باید سوالاتی مطرح کنید:
– «آیا این حرف را برای این گفتی که مرا ناراحت کنی؟ یا برای این که خودت ناراحت بودی؟»
ـ «آیا انتقاد تو واکنشی بود به حرفی که من زدم، یا کاری که کردم باعث شد، ناراحت شوی و احساس سرخوردگی کنی؟
ـ «آیا این انتقاد را مدت‎هاست در سرت می‎پرورانی؟ اگر این طور است چرا حالا آن را بروز دادی. چه اتفاقی افتاد که سبب شد آن را بگویی؟»
ـ «فکر می‎کنی انجام چیزی که از آن انتقاد می‎کنی، واقعاً در کنترل من است، و موردی است که می‎توانم تغییرش دهم، چطور؟».
سعی کنید، انتقاد کننده را به جستجوی انگیزه‎های ناخودآگاه خویش ترغیب کنید.
کلام آخر این که، زوج‎هایی که قادرند مهم‎ترین نیازها و احساسات زناشویی خود را با یکدیگر در میان گذارند ـ که خواه و ناخواه مشمول انتقاد نیز می‎شود ـ به گفته‎ی خودشان آن‎هایی هستند که روابط خوبی با یکدیگر دارند. هلن کاپلان مشاور مسایل زناشویی می‎گوید، «سعی در برقرار کردن روابط زناشویی دل‎پذیر، بدون ایجاد یک رابطه‎ی کلامی موفقیت‎آمیز، مانند سعی در یاد گرفتن تیراندازی با چشم بسته است.» با گفت و گو کردن، روابط زناشویی به سطح بالاتری ارتقا می‎یابد.