اسم من (( اسفرزه )) است !

 از برگ من برای التیام زخم ها استفاده برید.
دانه هایم بهترین دارو جهت رفع نفخ معده است .
برای پایین آوردن تب های شدید از لعاب دانه هایم میل کنید.
همین لعاب ، غم های بی دلیل را از بین برده ، جای آن را به نشاط و شادی می دهد.
برای زخم معده و روده نیز می توانید مرا تجویز کنید.
فارسی من اسفرزه است ، ولی در شیراز که مهد زبان فارسی است به من ((بتکو)) گویند. در کتب قدیم از من به اسامی اسفیوس – اسپغل و اسپغول یاد کرده اند، و چون دانه های من شبیه حشره کک است به آن برغوثی نیز گفته اند. عربی من قطونا می باشد، ولی عده ای از لغت نویسان عربی مرا حشیشه البراغیث نوشته اند، و این اشتباه است . زیرا برغوث عربی کک بوده و حشیشه البرغث به گیاهی گفته می شود که ضد حشره بوده ، و کک را دفع می کند و چنانچه در کتاب های داروسازان سنتی ایران نوشته اند حشیشه البرغیث گیاهی است که ضد حشره و بوده در مازندران به آن ((کیک واش )) گویند و نوعی آکرکرا می باشد. ترکی من قارنی باروخ است . من دارای سه گونه سفید – سرخ و سیاه هستم که غالبا ما را مخلوط با هم می فروشند و خواص هر سه ما یکسان است . من به طور خودرو در اطراف تهران – در تمام مناطق شمال – بین منجیل و پاچنار در سواحل دریای مازندران بین بندر پهلوی و نوشهر مخصوصا در ماسه زارهای کنار دریا و همچنین در جنوب ایران در اطراف بوشهر و مسجد سلیمان می رویم . تمام قسمت های گیاه من دارای لعاب است . این لعاب در دانه های من زیاد است و چنانچه دانه های مرا خیس کنند، متورم شده و پوست خارجی آنها شکافته لعاب بیرون می آید. داروسازان سنتی ایران خوردن دانه های کوبیده مرا جایز ندانسته و آنها را قی آور دانسته اند.از برگ های من بطور ضماد برای التیام زخم استفاده می شود. دانه های من پس از جذب آب بطور مکانیکی شکم را نرم کرده و دفع فضولات را آسان می نماید و بهترین دارو جهت درمان یبوستهای سخت و نفخ معده می باشد. لعاب دانه های من برای درمان نزله ، اسهال خونی و ساده ، بیماری های کلیه و مثانه تجویز شده اند، و بهترین خاصیت من جلوگیری از خونریزی سینه است . در صنعت از لعاب من برای دادن آهار به پارچه و در صنعت داروسازی جهت ساختن داروهای چشمی استفاده می کنند، و در این مورد روایتی از حضرت عیسی نقل شده است که ذکر آن بی مناسبت نیست . می گویند روزی حضرت عیسی مبتلا به چشم درد شده ، و از مادر خود خواستند که لعاب اسفرزه در چشم ایشان بچکانند. وقتی حضرت مریم لعاب اسفرزه را حاضر کرده خواستند در چشم ایشان بریزند، آن حضرت چشم خود را از ترس بسته و مانع چکاندن لعاب اسفرزه در چشم خود شدند و در نتیجه مادر فرزند خود را مخاطب قرار داده می فرمایند: ((از یک طرف طبابت می کنی و از طرف دیگر از دارویی که خود تجویز کرده ای می ترسی )). حضرت مسیح در جواب می فرماید: ((طبابت من نتیجه علم است که می دانم این دارو برای چشم مفید است ، ولی ترس من نتیجه غریزه بشری من است که هر انسانی از ریختن یک ماده خارجی در چشم خود ناراحت می شود )). لعاب من مسکن تشنگی و حرارت بوده و برای پایین آوردن تبهای شدید توصیه شده است . برای رفع غلیان خون ، سختی سینه و گلو، دل پیچه و زخم روده می توان از لعاب من استفاده کرد. ضماد دانه های من با سرکه و روغن جهت تسکین درد مفاصل ، نقرس ، ورم پشت گوش ، خنازیر و جرحات مختلف توصیه شده است . برای معالجه سوزاک مزمن دانه های مرا خیسانده و در کیسه یا پارچه ای ریخته ، روی دهانه مجرا ضماد نمایید تا چرک آن خارج شده و زخم التیام پذیرد. اگر موی سر شما دو شقه می شود، لعاب مرا روی موی سرخود بمالید تا بیماری آن برطرف شده، و موی سر شما بلند شود. برای رفع غم و ایجاد شادی از لعاب دانه های من بنوشید که فوق العاده مؤثر است .