امام حیات بخش جان‎های پژمرده

آب نعمت بی نظیر خداوند، جلوه زیبایی و طراوت و مظهر پاکی و زلالی و در واقع، دلیل اصلی ادامه هستی است. در نبود آب، از خروش رودخانه ها، آواز دل نشین پرندگان، بازی ماهی ها، ترنّم شکوفه های درختان، تبسّم و لبخند گل های زیبا و رنگارنگ دنیای طبیعت خبری نخواهد بود. اگر آب نباشد، حس تماشا و لذت مفهومی ندارد. آری، آب جوهر خلقت، ریشه تمام زیبایی ها و اساس زندگی در جهان هستی است.
حجت الاسلام کریمی کارشناس حوزه مهدویت در این مورد می گوید: از جمله هشدارهای بسیار مهمی که خداوند در قرآن مردم را به آن توجه داده است، آیه ۳۰ سوره ملک است که در آن خداوند انسان ها را نسبت به نعمت برخورداری از امام توجه داده و به آنها هشدار می دهد که در صورت قدرنشناسی آنها این نعمت از ایشان سلب خواهد شد. خداوند متعال می فرماید: «قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماوُکُمْ غَوْراً فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِماءٍ مَعِینٍ»
از آن جا که آب مایه حیات است از دو نظر امام دوازدهم به این اسم ملقب شده است: الف. وقتی که ظهور می کند، درهای نعمت از آسمان و زمین به روی انسان ها گشوده می شود؛ از آن جمله بارانهای به موقع، باعث جاری شدن نهرها در زمین می شود. در زیارت آن حضرت آمده است: «السلام علیک یا ربیع الأنام و نصره الأیام» سلام بر تو ای بهار خلایق و خرمی روزگار! در عبارت«ربیع الانام» خلایق به گل و گیاه پژمرده تشبیه شده اند که با آمدن مهدی علیه السلام – (بهار) ، این گل و گیاهان شکوفا و شاداب می شوند. ب. هنگام ظهورش دلها را زنده می کند (حیات جانها) چون مهمتر از آب حیات است.
در زیارت جامعه کبیره خطاب به ائمه معصومین علیهم السلام، اعلام می کنیم که ما از هر جهت مطیع شما و تسلیم اوامرتان هستیم تا زمانی که خداوند زنده گرداند دینش را به وسیله ی شما: « حَتَّی یُحیِیَ اللهُ تَعالَی دینَهُ بِکُم» و آن زمانی است که امام عصر علیه آلاف التحیه و السلام، ظهور می کند و حکومت عدالت گسترش را بنیان می نهد. بنابر این وجود امام سبب کسب حیات معنوی جاویدانی به نام حیات طیبه برای انسانها می باشد.