«کسی که در این عالم می‌خواهد به امام(علیه السلام) برسد و با امام خودش سالک شود و راه را با امامش طی کند، منتظر آن لحظه است؛همۀ عمر مراقب است که ثانیه‌ها از کف او نرود. این می‌شود «سرعت». حادثه‌ها بر او سبقت نمی‌گیرند.
گاهی انسان صبر می‌کند، حادثه‌ها هم می‌آیند و از انسان جلو می‌زنند!
هیچ وقت شب جمعه منتظر من نمی‌ماند. من اگر می‌خواهم شب جمعه را درک کنم، باید از قبل آماده شده باشم. هیچ وقت سحر منتظر من نمی‌ماند که من سیر خواب شوم و بعد بیدار شوم. من اگر می‌خواهم سحر را درک کنم، باید خوابم را تنظیم کنم تا فرصت از من سبقت نگیرد. اگر این نباشد تا بفهمم که سیر خواب شده‌ام یا نه، سحر گذشته است. نماز اول وقت هم همین‌طور است.
جوانی مثل باد می‌رود. هیچ‌وقت منتظر نمی‌ماند که شما مهیا شوید و از این جوانی استفاده کنید. اکثر انسان‌ها این‌گونه‌اند که وقتی جوانی از کفشان می‌رود، تازه به پشت سر نگاه می‌کنند و می‌فهمند که چه استفاده‌هایی می‌توانستند بکنند.
اینها اهل سرعت نیستند. «اهل سرعت» کسی است که قبل از اینکه جوانی تمام شود، بار جوانی‌اش را بسته است. بعد که به پشت سرش نگاه می‌کند می‌بیند همه بهره‌اش را برده است. اگر از نو هم تکرار شود، همین‌طور است. بیش از این، کاری از او نمی‌آید. او خودش را برای شب جمعه، برای ذی‌الحجه، برای رمضان، برای شب امتحان آماده کرده است. اهل سرعت بودن یعنی همین»
منبع:
بیانات حجت الاسلام میرباقری
