سقط جنین مانند خودکشی، از نمونه های «قتل نفس» و حرام است: «هر کس انسانی را جز به قصاص یا به کیفر فساد در زمین بکشد، چنان است که گویی همه ی مردم را کشته است.» (مائده، ۳۲) فرزندکشی، رسم جاهلی است. اگر در جاهلیت آن روز دختر را زنده به گور می کردند، امروز با سقط جنین، هم دختر را نابود می کنند، هم پسر را. سقط جنین از ترس فقر، عملی جاهلانه است. چرا که خداوند متعال ضامن روزی است: «فرزندان خود را از بیم تنگدستی نکشید. این ما هستیم که آنان و شما را روزی می دهیم. یقینا کشتن آنان گناهی است بزرگ!» (اسراء، ۳۱)
امروز هم که دنیا به خاطر نگرانی از افزایش جمعیت و کمبودهای اقتصادی، سقط جنین را مجاز می داند، گرفتار نوعی جاهلیت شده است.
آیه ۱۵۱ سوره انعام، کشتن فرزندان را به خاطر فقر می‌داند، ولی این آیه، کشتن فرزندان را به خاطر ترس از فقر می شمرد. در آنجا، خداوند در مورد فقر می فرماید: «ما زندگی شما و فرزندانتان را تامین می کنیم.» در اینجا در مورد ترس از فقر می فرماید: «رزق بچه هایتان و خودتان با ماست. چون هیجان ترس بیشتر است، خداوند اول رزق اولاد را بیمه می‌کند، سپس خود انسان را، تا هیجان کاهش یابد. شاید سرّ این تفاوت در این باشد که چون گرسنگی الآن است و ترس از فقر برای آینده، لذا در صورت اول می فرماید: ما هم اکنون خود شما و فرزندانتان را رزق می دهیم، ولی در مورد ترس از آینده می فرماید: نگران نباشید ما فرزندانتان و خودتان را روزی می دهیم.
یکی از یاران امام کاظم یا امام رضا، به آن حضرت نامه نوشت که پنج سال است از فرزنددار شدن، دوری ورزیدم و دلیلش این است که همسرم از بچه دار شدن کراهت دارد و می گوید: به خاطر نداری، تربیت آنان بر من سخت است. نظرتان چیست؟ امام (ع) در پاسخ نوشت که فرزند بخواه، خداوند عزوجل آنان را روزی می دهد.
