سلامتی
امام صادق (ع) فرمود: برای دین و قلب و فرجام امورت، در هر کجا و در هر حالی که هستی، از خداوند عز و جل درخواست سلامتی کن؛ چرا که هر کسی که به دنبال آن باشد، آن را خواهد یافت. پس چگونه است حال آن کسی که در معرض بلا باشد و راه های مخالف سلامتی را پیموده و اصول آن را نادیده گرفته و سلامتی را عین تلف و تلف را همچون سلامتی بیند؟!
سلامتی دین در هر دوره ای به خصوص در عصر حاضر نایاب است. راهی که تو را بدان می رساند، تحمل جفا و آزار خلایق، صبر بر سختی ها، کم کردن مؤونه زندگی (به اندک راضی بودن)، ترک آن تکلف ها، اگر چه رعایت آن لازم باشد و قناعت ورزیدن به حداقل ممکن.
اگر چنین راهی ممکن نبود، پس خلوت گزیدن مفید خواهد بود و اگر این هم نشد، خاموشی نیک است و البته این، چون خلوت گزیدن نیست و اگر خاموشی هم نشد، پس سخن در چیزی گوی که تو را سودی رساند و این نیز چون خاموشی نباشد. و اگر راهی بدین هم نیافتی، پس با درونی صاف و بدون تیرگی و با قلبی خاشع و بدنی شکیبا بر سختی ها ،نفس خود را در بیابان های رنج) بیفکن.
خداوند عز و جل فرماید: (کسانی که بر خویشتن ستم کار بوده اند هنگامی که فرشتگان جانشان را می گیرند، می گویند: در چه حال بودید؟ پاسخ می دهند: ما در روی زمین از مستضعفان بودیم. می گویند: مگر زمین خدا وسیع نبود تا در آن مهاجرت کنید ؟…).
از وجود بندگان صالح خداوند بهره جوی و همنشینی با آنان را مغتنم دان. با هم قطاران خود مفاخره مکن و با دشمنان، منازعه منما. هر کس که گفت: (من) بگو: (تو). ادعای هیچ چیز مکن، اگر چه بدان علم و معرفت داشته باشی. رازت را جز برای کسانی که در دین از تو برترند فاش مکن، تا بزرگی یابی (چرا که چنین انسان هایی کم و نایاب اند) و هر گاه چنین کردی، سلامت {در دین} را به دست آورده ای و بدون دلبستگی (به چیزی) به خدا پیوسته ای!
