بیماری ایدز
ویروس اچآی وی (HIV) بعد از ورود به بدن، در غدد لنفاوی پخش شده و در داخل سلولهای دفاعی بدن (لنفوسیتها) شروع به تکثیر میکند. در بیشتر بیماران حدود یک ماه بعد از آلودگی علائمی مثل سرماخوردگی ایجاد میشود.
این علائم شامل تب، گلودرد، درد عضلات و مفاصل، تهوع و استفراغ و علائم عمومی این چنینی هستند. این علائم در افرادی که ویروس را به واسطه تماس جنسی کسب کرده اند، به نسبت دیگران شایعتر است.
واضح است که این علائم خاص نیستند، بنابراین پزشک و بیمار را مشکوک به آلودگی با ویروس اچآیوی نمیکنند. تنها در مواردی که فرد از یک ماه قبل، سابقهای از تماس مشکوک داشته است و به فکر بیماری بوده، میتواند به تشخیص کمک کند.در این مرحله تعداد ویروس در گردش خون بسیار زیاد و توانایی انتقال بیماری بالاست.
بعد از چند ماه سیستم دفاعی بدن شروع به کنترل بیماری میکند و اگرچه هرگز قادر به مهار کامل ویروس نمیشود، ولی میتواند تکثیر ویروس را تا مدتها به صورت مخفی نگه دارد. با وجود این، متاسفانه ویروس بی وقفه به انتشار خود و کشتن سلولهای دفاعی بدن ادامه میدهد.
اگر فرد شناسایی و درمان نشود، این روند حدود ۱۰ سال ادامه مییابد و در این مدت معمولا بیماری مهلکی بیمار را تهدید نمیکند.
بعد از این زمان با مرگ بیشتر سلولهای دفاعی، تعداد این سلولها به حدی پایین میآید که بیماریهای خطرناک و کشنده خاصی که به نام “بیماریهای مرتبط با ایدز” شناخته میشوند، ظرف چند ماه باعث مرگ بیمار میشوند.
کسانی که در مرحله اول (مرحله بدون علامت) شناسایی میشوند، شانس این را دارند که با مصرف داروهای ضدویروس، روند تکثیر ویروس و مرگ سلولهای دفاعی در بدن شان کند شده و حدود ۱۰ سال دیگر به عمرشان اضافه شود و تا شروع بیماریهای مهلک مرتبط با ایدز حدود ۲۰ سال دوام آورند. بعد از شروع این بیماریها نیز درمان بسیار موثر است و تا سالها میتوان از مرگ بیمار جلوگیری کرد.
باید دوباره تاکید کنم که به دلیل ماهیت بیماری ایدز و بیعلامت بودن افراد آلوده، شناسایی مبتلایان فقط با آزمایشهای دورهای امکانپذیر است. در غیر این صورت فرد باید منتظر شروع بیماریهای شدید مرتبط با ایدز باشد که در آن زمان کار چندانی از سوی پزشکان برای مهار بیماری ساخته نیست.
دکتر رضا کریمی – متخصص بیماریهای داخلی
