بهاءالله شارع دین بهائی در کتاب اقدس امر طلاق را بسیار مکروه و ناپسند می دانند ولی اگر زن و شوهری واقعا نتوانستند با هم زندگی کنند باید حکم طلاق جاری شود: شوقی افندی، ولی امرالله می گوید:
امر طلاق بسیار مذموم و قبیح و مخالف رضی الهی است
بعد از تصمیم زن و مرد بری جاری ساختن حکم طلاق، باید به مدت یکسال صبر نمیند، این یام به اصطلاح بهائی، یام تربص نامیده می شود. و اگر این یکسال گذشت و بین زن و مرد اتحاد مجدد برقرار نشد، آن ها به کلی از هم جدا شده و می توانند با فرد دیگری ازدواج کنند. در موقع یکسال تربص مرد باید تمام مخارج زندگی زن را به میزانی که محفل روحانی محل تعین می کند، بپردازد ولو انکه طلاق به تقاضی زن صورت گرفته باشد.
پاورقی :
لوح مبارک ۱۴ شهرالرحمه سنه ۹۵ خطاب به محفل روحانی ملی ایران
کتاب احکام، معارف مقدماتی، صفحه ۱۵ و ۱۶
منبع :
کتاب گنجینه حدود و احکام دین بهائ?
نرم افزار بهاء بی بها
طلاق به عقیده باب
سید باب در باب ثانی عشر از واحد سادس بیان میگوید: فی ان الطلاق لا یجوز الا و ان یصبر المرء مع المرئه سنه واحده لعل یصلح بینهما و ان لم یصلح بینهما حل علیهما و کلما اراد ان یرجع حل له الی تسعه عشر مره و لا یشترط فیه الصبر بعد الرجع الا شهرا – طلاق دادن جایز نمیشود مگر پس از اینکه یکسال صبر کند، و اگر در این یک سال صلح و موافقت و اتفاق حاصل نشد طلاق حلال خواهد شد، و هر موقعیکه خواست رجوع کند بزوجه خود: تا نوزده مرتبه میتواند، و از حین افتراق تا حین رجع باید نوزده روز باشد.
پس بطوریکه ملاحظه میشود: اصول احکام میرزا بهاء در باب طلاق نیز از سخنان سید باب گرفته شده است.
و سید در اینجا رجوع مرد را بزوجه ی خود (پس از طلاق) تا نوزده مرتبه جایز دانسته است.
