عزلت گزیدن
امام صادق (ع) فرمود: صاحب عزلت، در دژ محکم خداوند تعالی پناه جسته و در حفاظت اوست. پس خوشا به حال کسی که در خفا و آشکار با او باشد. عزلت را نیاز به ده خصلت است: شناختن حق و باطل، عشق به فقر، بر گزیدن سختی و شدت، زهد، خلوت گزیدن و در عواقب امور اندیشیدن، کوتاهی خویش در عبادت دیدن در عین حال که تمام توان خود را در عبادت به کار بندد، دوری از خودپسندی، بسیاری ذکر خداوند که غفلت در آن نباشد، چرا که غفلت، دام شیطان است و اساس هر بلا وسبب هر دوری، و خانه را از زوایدی که انسان را به خودش مشغول دارد، تهی کردن. عیسی بن مریم (ع) فرمود: زبانت را (از سخن غیر ضروری) باز دار، تا قلبت آباد شود و در خانه بنشین و از ربا بپرهیز و بیش از نیاز پی کسب روزی مباش و بر گناهت گریه کن و از مردم بگریز، چونان که از شیر می گریزی، زیرا که آنان در گذشته درمان درد بوده اند و امروز عامل بیماری اند. پس (چون چنین کنی) هر گاه که خواهی به دیدار خدا بشتاب. ربیع بن خثیم گوید: اگر می توانی که نه کس را بشناسی ونه کسی تو را بشناسد، چنین کن که صیانت اعضای بدن از کارهای بیهوده و فراغت قلب و سلامت و درستی زندگی و شکستن سلاح شیطان و دوری از هر بدی و آسایش قلب، در عزلت نهفته است. هر پیامبر یا جانشین او، عزلت اختیار کرد؛ چه در آغاز عمر خویش، و چه در انجام آن.
