شهید رحیمی خرسند در آغاز کودکی بسیار زحمت کش و کوشا بود. اعتقاد داشت که کار کردن و از دست رنج خود امرار معاش نمودن عبادتی بس بزرگ است. او از همان زمان که توانست به موقعیت خویش در جامعه پی ببرد. به کار کردن پرداخت و زندگی و مخارج تحصیلش را فراهم می نمود. وی پس از اخذ دیپلم فنی از هنرستان صنعتی شماره ۴ به عنوان یک کارگر ساده در یک شرکت داربست فلزی بصورت تمام وقت مشغول کار شد. شهید رضا بنا به اقرار دوستان و مسئولین شرکت داربست فلزی بیش از آنچه به کارمزد و کار خویش بیندیشد به انجام وظیفه و پیشرفت کار توجه داشت و حتی بیش از توانایی خودش فعالیت میکرد. شهید رحیمی خرسند در سال ۵۷ چون میلیونها جوان متعهد و مؤمن دیگر به یاری انقلاب برخاست و در این راه از هیچگونه کمک و مساعدت در راه پیروزی انقلاب کوتاهی نکرد. پس از پیروزی انقلاب به عنوان معلم در مدارس جنوب شهر تهران شروع به فعالیت نمود و ۱۵ ماه قبل از شهادتش جهت کمک به جبهه های جنگ در جهاد فارس و جبهه های جنوب وارد شد و در این راه خدمت می کرد. شهید از روحیه بسیار والا برخوردار بود، بودن در جبهه های نبرد از او یک عارف معنوی ساخته بود که جز به خدا نمی اندیشید و جز برای او قدم نمی گذاشت وی سه روز قبل از شهادتش با برادر بزرگش تماس گرفت و از او خواست که به جبهه برای نبرد علیه مزدوران بعثی بیاید. برادرش در خواست او را اجابت کرد. رضا در شب یکشنبه ۱۲/ ۱/ ۶۱ در آغوش برادر خود در جبهه حسینیه به شهادت رسیده و مرگ سرخ را در آغوش می کشد.
فرازی از وصیتنامه شهید رضا رحیمی خرسند
بسم اللّه الرحمن الرحیم-با سلام و درود بر حضرت مهدی و نایب بر حقش امام خمینی و آنان که عاشقانه این راه را می پیمایند. پدر، مادر و برادران و فرزندم و دیگر عزیزان پس از سلام، اکنون که من این وصیت نامه را می نویسم نیمه های شب است و حالم بسیار خوب است و با عقل کامل و روحیه ای شاد این را پس از تفکری عاقلانه انتخاب کردم و هیجگونه تحمیلی در آن بر من نشده است.
همسرم: با سلام، تو خود میدانی که راهی را که من انتخاب نموده ام و در آن قدم گذاشته ام راهی پاک و براساس عقیده ام بوده است، و تو نباید پس از شهادتم ناراحت شوی. امام را دعا کن، بیشتر قرآن بخوان و فرزندمان را بخوبی تربیت کن که جز به راه حق نرود.
