امام صادق (علیه السلام) فرمود: ” هیچگاه به خدا سوگند نخورید، گرچه راست باشد، زیرا خداوند فرموده است: خدا را در معرض سوگند های خود قرار ندهید.”
ولَا تَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَهً لِّأَیْمَانِکُمْ أَن تَبَرُّوا وَتَتَّقُوا وَتُصْلِحُوا بَیْنَ النَّاسِ ۗ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿بقره/٢٢۴﴾
و خدا را دستاویز سوگندهاى خود قرار ندهید که از نیکى کردن و پرهیزکارى و اصلاح میان مردم باز ایستید، و خدا شنواى داناست.
گاه اتفاق می افتد اشخاصی که به مردم خیر می رسانند، از آنان ناسپاسی می بینند و رنجیده خاطر می شوند. لذا قسم می خورند که بعد از این به مردم نیکی نکنند. اما این آیه می فرماید: اگر شما کار خیری را برای رضای خدا انجام می دهید، نباید آن را به بهانه ی این که به خدا قسم خورده اید، ترک کنید.
امام صادق (علیه السلام ) فرمود: ” هیچگاه به خدا سوگند نخورید، گرچه راست باشد، زیرا خداوند فرموده است: خدا را در معرض سوگند های خود قرار ندهید.”
شان نزول: میان دختر و داماد عبدالله بن رواحه اختلافی روی داد. او سوگند یاد کرد که برای اصلاح کار آن ها دخالتی نکند. لذا آیه فوق نازل شد و اینگونه سوگند ها را بی اساس خواند.
