مرگ قاطع حیات بشر نیست زیرا انسان جاودانه و ابدی است و ………..
مرگ در میان انسان‌ها از ابتدای خلقت طعم تلخ فنا و نابودی و همینطور جدایی را به خود گرفته و سینه به سینه به نسل‌های بعد منتقل شده و تا امروز نیز ادامه دارد در صورتی که تعمق در این رحمت الهی و شناخت آن باعث می‌شود که هراس انسان نسبت به آن از بین رفته و تلخی طعم آن نیز به شیرینی مبدل گردد اول اینکه انسان موجودی فنا ناپذیر بوده و جاودانه است و مرگ قاطع حیات بشری نیست و آن را نیز متوقف نمی‌سازد و چیزی که فانی است جسم انسان است که آنهم نقشی در ادامه حیات ندارد درست مثل موشکی که به فضا پرتاب می‌شود در بین راه و پس از طی مسافتی قسمتی از آن جدا می‌شود که دیگر مورد نیاز نبوده و قسمت اصلی به مسیر خود ادامه می‌دهد انسان نیز برای ادامه مسیر حیات می‌بایست برای تطبیق با شرایط جهانی که وارد آن می‌گردد تغییراتی را در خود ایجاد کند و رها کردن جسم برای انسان درست مثل این است که بیماری لاعلاجی پس از سالها از بین برود و یا اینکه بار سنگینی را پس از سالها به دوش کشیدن زمین بگذارد و در حقیقت نگاه کردن به جسم بی جان کسی که او را با آن بدن می‌شناختیم برای ما دردناک است اما روحی که از آن بدن خارج شده بسیار سبک بال و شاداب است ولی ما از آن بی‌خبریم و مرگ در اثر ناآگاهی جوامع تبدیل به فنا شده در صورتی که ………………. شروع حیات جاودان است.
