من ((سدر)) هستم !

اسم من ((کنار)) است ، و میوه درخت سدر می باشم . میوه مرا به فارسی ((کنار)) و به عربی ((نبق )) می گویند، و کوهی آن زال نام دارد که اعراب آن را ضال می نویسند – از میوه های خنک هستم و از نظر شکل و خواص شبیه زالزالک می باشم . دارای تانن – یک صمغ – جوهر زردک – یک نوع قند و ویتامین های آ – ب – و ث می باشم . جمع کننده معده و نرم کننده سینه بوده ، میوه رسیده من ارزش غذایی زیادی ندارد، بلکه منافع آن بیش از خاصیت غذایی آن است . معذلک مردمان جنوب ایران شکم خود را با میوه ی من سیر می کنند. دویست و پنجاه گرم میوه ی من مسهل صفر است . عطش را فرو می نشانم و میوه ترش من صفرابر بسیار خوبی است . آب میوه ی شیری من بازکننده سینه و معده است و کشنده کرم نیز می باشد. میوه نارس من زیاد تانن دارد، و شکم را جمع می کند. اگر مرا خشک کرده ، و بعد آسیا نمایید، آرد آن جهت اسهال و زخم معده مفید است . یک قاشق از این آرد را با شربت میل نمایید و از منافع آن استفاده کنید. از مغز دانه های میوه ی من شیره بکشید، تب را پایین می آورد و حرارت خون و صفرا را فرو می نشاند و برای حصبه و مطبقه مفید است ، مطبوخ هسته های میوه من ، قابض بوده و ضماد کوبیده ی آن جهت شکستگی اعضا و تقویت آنها مفید است . و مالیدن جوشانده غلیظ آن جهت سستی اعضا و تقویت آنها سودبخش می باشد – از این ضماد به عضلات پاهای اطفال بازیگوش که زیاد در حرکت می باشند بمالید، تا رفع خستگی آنها شود. ضماد شکوفه من در حمام جهت معالجه امراض جلدی توصیه شده است .
در بعضی از کتابهای قدیمی نوشته اند، اگر دانه ی مرا در گلاب بخیسانید و بعد بکارید، میوه من معطر می شود و اگر در عسل بخیسانید، شیرین خواهد شد. این موضوع به هیچ وجه صحت ندارد، و از اشتباهات است . قبل از پیدایش صابون ، شستشو با برگ درخت من در دنیا معمول بود – ضماد برگ من و شستشو با آن جهت بثورات جلدی و زخم های پوستی و گرفتن چرک بدن و تقویت مو و جلوگیری از ریزش آن ، و تقویت اعصاب و از بین بردن شپش و شپشک سودمند است . ضماد برگ من ، جهت سر باز کردن و فرونشاندن اورام گرم تجویز شده است . جوشانده برگ تازه و خشک من هم جهت ورم های گرم نافع است . از خاک اره چوب من ، جهت جلوگیری از خونریزی می توان استفاده کرد و خوردن آن نیز از خونریزی معده جلوگیری می کند اسهال و استسقا را معالجه می کند. تنقیه جوشانده چوب من جهت زخم معده و روده مفید است . مالیدن این جوشانده روی زخم های آبله منافع زیاد دارد، اکثر فقرا و جوکیان هند، ریشه ی مرا از زمین در آورده ، آن را شسته و پوست آن را خراشیده و در آب می جوشاند و بعد صاف کرده ، مجددا حرارت می دهند تا غلیظ شود، این شربت رنگ رخساره را باز می کند، و شکم را سیر می نماید و بدن آنها را که غذای زیاد نمی خورند چاق و فربه نگاه می دارد.