نزدیکی به مادر
دامن پرمهر مادر، آغوش گرم، طنین دلنواز و آهنگ آرام‌بخش قلب مادر، از بزرگ‌ترین مواهب الهی است که انسان در دوران نوزادی به آن نیاز شدید دارد. در دوران کودکی، هیچ عاملی برای پرورش جسمی و عاطفی و روانی کودک، بهتر و مؤثرتر از «مادر» نیست. برای این که کودکان بتوانند به طور کامل از تمام امکانات مادی و معنوی برخوردار شوند، ضروری و حتمی است که تحت حمایت مادران خویش قرار گیرند.
شخصی از امام صادق علیه‌السلام سؤال کرد: مردی زن خود را طلاق داده و میان آن‌ها فرزندی است، کدام یک برای سرپرستی طفل سزاوارترند؟ فرمود:
«مادامی که زن، شوهر نکرده، به سرپرستی طفل سزاوارتر است.» (۱)
برخی از شوهران بنا به عللی نه تنها برای همسران خود حرمت قائل نمی‌شوند و با انواع بهانه‌ها آن‌ها را می‌آزارند، بلکه گاهی بی‌جهت فرزندان را از مادرانشان جدا می‌کنند که علاوه بر رنجش مادر، لطمات جبران‌ناپذیری بر روان لطیف کودک وارد می‌سازند.
پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌واله در مورد چنین افرادی می‌فرماید:
«هر کس بین یک مادر و فرزندش جدایی بیندازد خداوند متعال در روز قیامت، بین او و دوستانش جدایی خواهد انداخت.» (۲)
اصل ششم اعلامیه حقوق جهانی کودک، نیز می‌گوید:
«کودک خردسال جز در موارد استثنایی نباید از مادرش جدا شود… »
متأسفانه وضع زندگی کنونی بشر به صورتی در آمده است که غالب کودکان به طور جبری و قهری از این موهبت بزرگ محروم شده، به پرورشگاه‌ها و دایه‌ها و کلفت‌ها و مادربزرگ‌ها و… سپرده می‌شوند. گاه و بی‌گاه جراید هم بدون این که به فکر علاج افتاده و موضوع را همه جانبه بررسی کنند، فقط قسمتی از مشکلات مربوط به مادران و کودکان دور از یکدیگر را مورد بحث قرار می‌دهند. یکی از نویسندگان تحت عنوان «بچه‌های خانم معلم‌ها را چه کسی نگهداری می‌کند؟» می‌نویسد:
«خانم معلم وقتی مدرسه است، چه کسی از بچه‌های او نگهداری می‌کند؟ کوچولوها این سه چهار ساعت را چگونه می‌گذرانند؟ کنار مستخدم، دایه، مادربزرگ، یا همسایه مهربان؟… توی تمام تهران، یک زن و شوهر نمی‌یابی که این مسأله، یک روز مشکلشان نبوده باشد، جر و بحث و دعوا بر سر این که مادربزرگ بهتر است یا خاله خانم. این یکی زیاد پیر است و دیگری پرتجربه، مدت‌ها وقتشان را می‌گیرد و عاقبت به آوردن مستخدم رضایت می‌دهند که دردسر آخری بیشتر است… می‌دانیم که بزرگ‌ترین پیوندی که میان مادر و فرزند است، محبت است، اما مادری که کار خارج از خانه دارد، در چشم فرزندانش چنین جلوه می‌کند که بدان‌ها بی‌علاقه است… »
نه تنها کودکان بی‌مادر، آینده‌ای خطرناک و زندگی سرد و بی‌روح دارند، بلکه خطراتی قطعی، زنان و مادران دور از فرزند را نیز تهدید می‌کند. این هم یکی از شاهکارهای خلقت است که نه تنها کودکان به وجود مادرها نیازمند هستند، بلکه زنان نیز به وجود طفل نیاز مبرم دارند؛ هنگامی استعدادهای آنان به اوج کمال می‌رسد و می‌توانند از زندگی خویش لذت کامل ببرند، که بر مسند مقدس مادری بنشینند و فرزند یا فرزندانی، آن‌ها را مادر صدا کنند.
دانشمندان معتقدند، اگر زنان از وظیفه اصلی و طبیعی خود باز بمانند و بخواهند مردانه زندگی کنند، ضمن این که «مرد» نخواهند شد، «زن» نیز نیستند و سرانجام به جنس سومی تبدیل می‌شوند که نه زن هستند و نه مرد!
۱- «الْمَرْأَهُ مَا لَمْ تَتَزَوَّج»؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۳، ص ۴۳۵.
۲- «مَنْ فَرَّقَ بَیْنَ وَالِدَهٍ وَ وَلَدِهَا فَرَّقَ اللَّهُ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ أَحِبَّائِهِ فِی الْجَنَّه»؛ مستدرک الوسائل، ج ۱۳، ص ۳۷۵.
