دسته بندی :بهمن ۲۱, ۱۳۹۲

آب پاکتی در منطقه فاو آب آشامیدنی را در پاکت‌های مخصوص شیر به ما می‌دادند، هر یک پاکت جیره روزانه چهار نفر بود. بچه‌ها برای این‌که بی‌آب نمانند سوراخ‌های کوچکی در ظرف‌های آب خود ایجاد می‌کردند تا این‌گونه مصرف آب خود را به حداقل برسانند. منبع: کتاب فرهنگ جبهه   

آتش همزمان بعد از عملیات کربلای ۴ در خرمشهر، در مرز گمرک روی اسکله مستقر بودیم تعداد ما در آن محور هشت نفر بود که خط را پدافند می‌کردیم برای تظاهر به این‌که نیروهای زیادی در محور مستقر هستند شب‌ها هرکدام با فاصله‌ی حدود ۳۰ متر از همدیگر و با

آرامگاه لباس تابستان سال ۱۳۶۶ در جزیره مجنون جمعی از بچه‌ها در محاصره عراقی‌ها قرار گرفتند. آن‌ها وسایلشان را در کمین‌ها دفن کرده و روی یک سنگ نوشتند آرامگاه برادر فلانی تا بعد از بازگشت وسایل را پیدا کنند. بعد از مدتی نیروهای خودی آن محل را از دست عراقی‌ها

آی با کلاه دوستی داشتیم به نام «حسین مرندی» که شجاعت خاصی داشت. در پشت خاکریز به ردیف کلاه‌های آهنی را سرچوب می کرد و خودش ده یا بیست متر آن طرف تر می‌ایستاد. وقتی عراقی‌ها شروع به تیراندازی می‌کردند از زاویه‌ای دیگر نگاه می کرد و دهانه آتش تیربار

الاغ در نقش تانک عراقیها شب نسبت به تردد نیروهای شناسائی و هجومی حساس بودند. دکتر چمران گفت:«بر پشت چند الاغ یک تراورس چوبی باد و فانوس آویزان روشن کنیم و بفرستیم جلوی دید دشمن. آنها به گمان اینکه تانکها به سمتشان می‌آید آنجا جهنمی برپا کردند که اگر بر

الاغ مسلح در عملیات مرصاد منافقان با زور و تهدید، الاغ و قاطر روستاییان اطراف محل درگیری را می‌گرفتند تا مجروحان خود را حمل کنند. اهالی چاره‌ای جز تسلیم نداشتند و الا همان بلایی سرشان می‌آمد که سر روستاییان دیگر آورده بودند و از طرفی چون می‌دانستند احشام خود را

بالن شمعی منورهای پرتاب شده در شب جهت شناسایی و نوع تحرک نیروها و جابه‌جایی جنگ افزار به کار می‌رفت و دیده‌بان‌ها آن‌ها را گراگیری می‌کردند. با یک منور تمام نیروها به سمت آن تیراندازی می‌کردند. بهترین نمود این مسئله هدف‌گیری منور با ضدهوایی برای نشان دادن مهارت در سرنگونی

بلندگو یکی از شب‌ها قرار شد. خطبه های نماز جمعه که به زبان عربی از مقام معظم رهبری گفته می‌شود توسط بلندگویی در خاکریز عراقی‌ها پخش شود. برای اجرای این برنامه همراه با شهید ناجی باید از روی آکاسیو شناور از منطقه‌ی آب گرفته عبور می‌کردیم. به سختی رد شدیم،

بولدوزر ۸d قبل از عملیات بیت‌المقدس۳، یک دستگاه بولدوزر ۸d کوماتسو که وجود آن برای روز عملیات بسیار ضروری بود به علت ساییدگی کفشک‌ها از حرکت بازماند به نحوی که دیگر نمی‌توانست در گل و باتلاق حرکت کند. باید کفشک‌ها را عوض می‌کردیم. اما نشد. چون در هشتاد کیلومتری داخل

پل خیبر با آغاز عملیات و فتح جزایر مجنون به خاطر آتشی که عراقی‌ها درست کرده بودند. در کار تدارکات و پشتیبانی مشکل به وجود آمد. فرمانده‌ی قرارگاه متوجه شد که در این صورت انتقال مجروحین و شهدا به کندی صورت می‌گیرد، به همین دلیل دستور ساخت پل صادر شد.

پودر کیش و مات برای بیرون کشیدن موش‌ها از سوراخ و کشتنشان ،آب و پودر لباسشویی را قاطی می‌کردیم و درون سوراخ می‌ریختیم و به این وسیله آن‌ها کیش و مات می‌شدند. چون موشی زنده دستگیر می‌شد آن را مانند توپ به دوردست می فرستادیم و تا حد امکان از

تانک و بولدوزر یکبار دو بولدوزر در پشت خاکریز ماندند. برای اینکه بتوانیم آن‌ها را به عقب بیاوریم، بچه‌ها تانک سوخته ای رابا دستگاهی دیگر یدک کشیدند و آن را دورتر از منطقه قرار دادند تا عراقی‌ها تانک را می‌زدند بولدوزرها نجات یافتند. منبع: کتاب فرهنگ جبهه    تایرهای بلاگردان

تسبیح فشنگی با فشنگ‌های استفاده شده تسبیح می‌ساختیم. اول فشنگ‌ها را گرم و سرب آن را خالی می کردیم، سپس نوک آ‌ن‌ها را سوهان می‌زدیم و سوراخ کوچکی در آن تعبیه می‌کردیم. آن وقت فشنگ‌ها را با آبلیمو می‌شستیم تا خوب براق شود. بعد نخی را که از موشک‌ها به

تفنگ ایرانی داشتم می‌رفتم دست‌شویی که بین راه به چند نفر از گشتی‌های عراقی برخوردم، تنها بودم و چاره ای ندیدم جز این‌که با آفتابه به آن‌ها حمله کنم. آب آن را خالی کردم و آن را با دو دست گرفتم و به عربی فریاد زدم:«دست ها را بالا ببرید

تله نارنجک در عملیات نصر۷ برای جلوگیری از نفوذ عراقی‌ها نارنجک را تله می‌کردیم. به این صورت که ضامن آن را می‌کشیدیم و آن را با اهرم در حالت بسته زیر سنگ می‌گذاشتیم. بعد آن سنگ را به نقطه‌ای اتصال می‌دادیم به نحوی که اگر پای کسی به نخ تله

توپ دستی عراقی‌ها در جبهه به اسلحه ژ- سه توپ دستی می‌گفتند و از آن ترس زیادی داشتند. وقتی برای دیده بانی به ما نزدیک می شدند، شعله‌پوش آن را باز می‌کردیم و چندین گلوله به طرفشان شلیک می کردیم. چون صدای سلاح با این کار تقویت می‌شد آن‌ها فکر