ارتقاء و تحکیم ارزشهای معنوی و اخلاقی۲۶

تدبیر ش۴۷
 در مکه و مدینه، به فکر افزودن بر سرمایه ایمان و خشوع خود در مقابل پروردگار باشیم
 حیف است که انسان در مکه مکرمه یا مدینه منوره، در مجاورت مرقد پیامبر اعظم و مراقد ائمه هدی اجمعین و مرقد بزرگان صحابه و شهدای احد و بقیه بزرگانی که در تاریخ مثل خورشید می‌درخشند، باشد و به جای توجه و تذکر، به فکر دنیا باشد؛ آن هم دنیای حقیر، دنیای شخصی؛ این بازارگردی‌ها و سر زدن به این گوشه و آن گوشه برای کارهای کم‌ارزشی که در طول زندگی متأسفانه ما به آنها مشغولیم؛ در آن قطعه زمانی، اکسیری که هر دقیقه‌اش، هر ساعتش آنقدر ارزش دارد و آنقدر فرصت است – هر مثقالی از این مایع اینقدر عظمت دارد – این را ما صرف کنیم برای همین کارهای روزمره کم‌ارزشی که تو بازارهای شهر خودمان و در هر نقطه‌ای هم آن را انجام می‌دهیم؛ یا بقیه سرگرمی‌های بیجا. این اولین نقطه است؛ در مکه و مدینه به فکر توشه گرفتن باشیم، به فکر افزودن بر سرمایه ایمان خود، معنویت خود، تذکر خود، خشوع خود در مقابل پروردگار باشیم. این اولین قدم است.۱ ۱.  ۰۴/۰۸/۸۸      بیانات در دیدار کارگزاران و دست‌اندرکاران حجنگاه به حج، باید نگاه به یک نعمت و فرصت بزرگ الهی باشد
نگاه به حج باید نگاه به یک نعمت و فرصت بزرگ الهی باشد. همه عبادات این‌جور است؛ نماز هم یک فرصت است؛ یک نعمت است. اگر نماز بر ما واجب نمی‌شد، بیم آن بود که در دریای غفلت محض غرق بشویم. این نعمت بزرگ که هر روزی چند نوبت ما کشانده می‌شویم به سمت ملاقات با پروردگار، مکالمه با پروردگار، خشوع و تضرع در مقابل پروردگار، این نعمت بسیار بزرگی است؛ این فرصت عظیمی است. حج هم همین‌جور است؛ امتیاز حج بر سایر واجبات و فرایض اسلامی، جهانی بودن آن است، بین المللی بودن آن است. این تضرّعی که هر مسلمانی در دل خود به آن نیاز دارد که در مقابل پروردگار خضوع کند، خشوع کند، تضرّع کند. این در حج یک جلوه عمومی و بین‌المللی پیدا می‌کند. همه مسلمانان با هم، با اختلاف لغاتشان، با اختلاف نژادهایشان، با اختلاف عاداتشان، آدابشان، آنجا که می‌رسند، همه خاشعند؛ همه متضرّعند. این خیلی پدیده عجیبی است که ما به آن عادت کرده‌ایم و اهمیت و عظمت آن را درست متوجه نمی‌شویم. همه مسلمانان جمع بشوند، متوجه به یک مرکز، به یک نقطه، خاشع در مقابل این نقطه؛ با این چشم به حج نگاه کنیم؛ به عنوان یک فرصت. اگر به چشم فرصت نگاه کردیم، آن وقت دید ما باز خواهد شد، وظایف خودمان را بیشتر توجه خواهیم کرد. شما این فرصت را پیدا می‌کنید که در خانه خدا، در کنار بقیه مسلمانان، اظهار عبودیت کنید. این اولین نقطه این فرصت است. اگر این به چشم فرصت نگاه شود، آن وقت لازمه‌اش این است که انسان این را به هیچ قیمتی از دست ندهد۱    ۱.  ۰۴/۰۸/۸۸      بیانات در دیدار کارگزاران و دست‌اندرکاران حج
                                                                                                                                                                      ضرورت بکار بردن نعمت استعداد خوب برای آینده کشور
یک توصیه این است که: نعمت استعداد خوب که شماها دارید، یک نعمت بزرگ است، مثل نعمت سلامتی، مثل خودِ نعمت حیات، که شکر لازم دارد. نعمت‌ها از خداست؛ باید این نعمت را شکر کنید. این توصیه را از من در ذهنتان داشته باشید. خیلی از نعمت‌ها را ما نمی‌شناسیم؛ وقتی به خلافش، به ضدّش مبتلا شدیم، آن‌وقت آن را می‌شناسیم. جوانی، نعمت است؛ در پیری آدم بیشتر می‌فهمد چقدر نعمت بزرگی است. استعدادِ خوب، هوشِ خوب، نعمت بزرگی است؛ باید این نعمت را شکر کرد. شکر چیست؟ شکر سه جزء دارد: اول، شناختن نعمت، غفلت نکردن از نعمت. دوم، دانستن اینکه این نعمت از خداست، این عطیه الهی است، هدیه الهی است. سوم اینکه این نعمت را باید در جهت درست به کار برد و مصرف کرد – نعمت استعداد خوب را باید در جهت درست به کار برد – این همان چیزی است که روح تعهد را، مسئولیت را در انسان بیدار می‌کند؛ تعهد نسبت به جامعه خود، تعهد نسبت به آینده کشور، تعهد نسبت به این مجموعه عظیم امکاناتی که این نخبه و این استعداد، بالاخره محصولِ این امکانات است. شکر این نعمت به این است. این‌جور نباشد که انسان خودش را جزیره‌ای بداند جدای از مجموعه جامعه. فکر کند حالا به یک امکانی، به یک ثروت معنوی‌ای دست پیدا کرده، این را باید تبدیل کند به ثروت مادی و شخصی؛ این نیست. این را باید صرف آینده   کشور بکند.۲    ۲. ‌۸۸/۰۸/۰۶       بیانات در دیدار جمعی از نخبگان علمی کشورمسجد را لبریز از شور، انگیزه و نشاط کنید
نامگذاری اجلاس امساله نماز به نام جوانان، کاری بسزا و برآمده از نگاه درست به این سرچشمه فیاضِ یاد و راز و نیاز است. دل و جانِ نیالوده جوان، آماده‌ترین کانونی است که این مِشکاتِ نور و حضور می‌تواند در آن گرمی و روشنی بپراکند و راه سلوک و عروج معنوی را در میانه کژراهه‌ها، نمایان سازد. آشنا کردنِ جوانان، با صفا و بهجتی که در نماز و ذکر هست، خدمتی بزرگ به آنان و به آینده‌ای است که باید با دست توانا و عزم جوانانه آنان ساخته و پرداخته شود. سفارش اینجانب آن است که مسجد را نیز همچون دل‌های جوان، پاکیزه و پیراسته و لبریز از شور و انگیزه‌ و نشاط کنید. مسجد نیز باید کانونی باشد که مشکات نماز در آن بدرخشد و نور معرفت و محبت و اُنس و صفا از آن ساطع شود. امامان جماعت، هیئت‌های امناء، خادمان موظف و متبرّع، هر یک باید بخشی از این کار بزرگ و اثرگذار را بر دوش خود حس کنند.۵ ۵. ۱۲/۰۸/۸۸   پیام به هجدهمین اجلاس سراسری نماز      
    تدبیر ش۴۸ ( استثناء۳/۴/۸۸)    دائم باید استغفار کنیم؛ هیچ کس خیال نکند که من از استغفار مستغنی‌ام
همه ما هر لحظه در حال از دست دادن سرمایه هستیم. سرمایه چیست؟ عمر ماست. لحظه به لحظه من و شما داریم این سرمایه را از دست می‌دهیم. امروز ما نسبت به دیروز بخش دیگری از سرمایه را باز از دست داده‌ایم…. ماه رجب فرصت خوبی است؛ ماه دعاست؛ ماه توسل است؛ ماه توجه است؛ ماه استغفار است. دائم هم باید استغفار کنیم. هیچ کس هم خیال نکند که من از استغفار مستغنی‌ام. پیغمبر خدا می‌فرماید که: «اِنَّهُ لَیغَانُ عَلَی قَلبی و اِنِّی لأَستَغفِرُ اللَّهَ فِی کُلِّ یومٍ سَبعینَ مَرَّهً»(بحار ج ۳۵ ص ۲۰۴). بلاشک پیغمبر هم حداقل روزی هفتاد مرتبه استغفار می‌کرد. استغفار برای همه است؛ بخصوص ماها که در این تحرکات مادی، در این دنیای مادی غرقیم و آلوده‌ایم. استغفار بخشی از این آلودگی را پاکیزه می‌کند و از بین می‌برد. ماه استغفار است؛ ان‌شاءاللَّه فرصت را مغتنم بشماریم.۹  ۹ . ۰۳/۰۴/۸۸    بیانات در دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامیلزوم  حداکثر استفاده از فرصت‌ها برای اصلاح خود و زدودن غفلت‌ها و ظلمت‌ها
ایام ماه مبارک رجب است. اولین چیزی که در این ایام و بعد در ایام ماه مبارک شعبان، بالاخره در پله سوم و بالاتر در ماه مبارک رمضان باید مورد توجه یکایک ما قرار بگیرد – هر جا هستیم – اصلاح خود و زدودن غفلت‌ها و ظلمت‌ها از دل خود باید باشد؛ اصل این است. همه این ماجراها و کشمکش‌هایی که در زندگی بشر، در بعثت انبیاء، در مبارزات اجتماعی و سیاسی و نظامی‌ای که پیغمبران الهی با دشمنان خدا داشتند – رنج‌ها، محنت‌ها، شادی‌ها، پیروزی‌ها، شکست‌ها، همه و همه – مقدمه این است که انسان بتواند در هنگام عبور از این مرزی که ناگزیر باید از آن عبور کرد – یعنی مرز زندگی مادی و حیات اخروی و دائمی – شادمان باشد، خرسند باشد، حسرت‌زده نباشد؛ همه حرف‌ها برای این است. اگر گفته‌اند اخلاق خوب داشته باشید، اگر گفته‌اند عمل به این مقررات داشته باشید، اگر گفته‌اند مبارزه کنید،   اگر گفته‌اند عبادت کنید، همه برای این است که این ماده خامی را که به ما سپرده‌ شده است، به کیفیت مطلوب و محصول بهینه برسانیم و از این دروازه خارج کنیم؛ برای این است که این صفحه سفیدی که به ما سپرده‌اند تا آن را با اعمال خود منقش کنیم، با نقش زیبایی، با نقش مطلوبی از آب در بیاوریم و روی دست بگیریم و برویم. همه چیز آنجاست، سرنوشت آنجاست؛ اینها مقدمه است. در این اردوگاهی که ما امروز در آن مشغول تمرین هستیم، برای اینکه تا یک جایی این تمرین به کار ما بیاید، باید سعی‌مان بر این باشد که در این اردوگاه از حداکثر فرصت‌ها استفاده کنیم؛ نگذاریم غنیمتی از دست برود، سرمایه‌ای سوخت و سوز بشود و چیزی در مقابل آن عاید نشود.۹    ۹ . ۰۳/۰۴/۸۸    بیانات در دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی         جلسات اخلاقی و معرفتی داشته باشید
شما که می‌خواهید رعایت اخلاق اسلامی را در قوانینتان مورد توجه قرار بدهید، خوب است که عملاً هم جلسات اخلاقی و معرفتی داشته باشید. انسان خالی می‌شود. در بحبوحه کار، انسان تهی می‌شود. یک مقداری باید در وسط این گرماگرمِ کارهای اجرایی، آسمانی شد، خدایی شد، بالا رفت، سبک شد و دوباره برگشت. بنده یک وقتی مثال می‌زدم به این آبی که از آسمان می‌آید پاکیزه و طاهر و طیب، بعد توی این استخرها و توی این دریاها و دریاچه‌ها آلوده می‌شود؛ بعد از آلوده شدن، باز تبخیر می‌شود، می‌رود بالا؛ دوباره پاکیزه می‌شود، برمی‌گردد. برویم بالا و پاکیزه شویم و برگردیم. من و شما خیلی احتیاج داریم…. هر کدام مسئولیتمان بیشتر است، نیازمان بیشتر است. آنان که غنی‌ترند، محتاج‌ترند به این جلسات اخلاقی، به این جلسات معنوی…. جلسات اخلاقی و جلسات معرفتی باشد؛ کسانی بیایند ما را نصیحت کنند؛ چیزهایی را که می‌دانیم هم به ما بگویند. همان طور که عرض کردم، در شنیدن گاهی اثری است که در دانستن نیست. خیلی چیزها را ما می‌دانیم، اما یادمان نیست؛ وقتی می‌گویند، دل ما بیدار می‌شود.۹  ۹ . ۰۳/۰۴/۸۸    بیانات در دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی