محبت به فرزند، به سن خاصی اختصاص ندارد و تا پایان عمر بدان نیاز دارد؛ اما محبت ویژه و کامل در سال اول زندگی او بسیار مهم است.
یک سال اول زندگی کودک، دوران دلبستگی (پیوندهای محکم عاطفی با افراد مهم زندگی) است و اگر محبت همراه با احساس امنیت برایش پدید آید، در آینده ی او تأثیر مثبت خواهد داشت. بالا رفتن توان اجتماعی، شادابی، مقاومت در حلّ مسأله به ویژه در دوران پیش دبستانی، برخی از این آثار است.
رسول خدا(ص) فرمود: حِبُّوا الصِّبیان و ارحَمُوهُم.(۱)
کودکان را دوست بدارید و به آنها مهربانی کنید.
برخی والدین از بوسیدن فرزندان خود (به ویژه فرزندان بزرگ تر) ابا دارند؛ در حالی که اولیای الهی چنین می کرده اند. روزی رسول گرامی اسلام(ص) یکی از فرزندانش را روی زانو نشانده او را می بوسید. مردی از اشراف جاهلیت به حضرت عرض کرد: من ۱۰پسر دارم و تاکنون هیچ یک را نبوسیده ام. حضرت چهر ه اش برافروخته شد و فرمود: مَن لایَرحَم لایُرحَم(۲)
کسی که مهربانی نکند، به او مهربانی نخواهد شد.
باز از همان حضرت است که امر فرمود فرزندان خود را فراوان ببوسید؛ چرا که در برابر هر بوسه، درجه ای در بهشت خواهید داشت:
اَکثِرُوا مِن قُبُلَهِ اَولادِکُم فَإنَّ لَکُم بکُلِّ قُبُلَهٍ دَرَجَهً فِی الجَنَّهِ(۳)
پی نوشت:
۱. کلینی، فروع کافی، ج۶، ص۴۹ .
۲. شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۴، ص۳۸۰ .
۳. علامه مجلسی، بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۸۲ .
منبع:نشریه قدر،شماره ۲۱.
