هر چند ایمان عاملی است بسیار مهم در پاسداری از حریم جان و باطن انسان و او می تواند در پرتو این موهبت آسمانی خود را از لغزش ها و انحرافات و پرتگاههای عقیدتی و فکری و رفتاری مصون نگه دارد. اما ارتباط انسان با ایمان با ایمان خویش ارتباطی دو سویه است همانند لباس آدمی که او را از سرما و گرما و خطرات احتمالی مصون نگه می دارد اما همین لباس را باید با دقت و مراقبت نگهداری کرد تا بتواند نقش خویش را کامل و درست ایفا کند.
به عبارت ساده تر باید لباس را از معرض آسیب ها و آفات دور نگه داشت تا بتوان از آن انتظار داشت تا حافظ انسان در مقابل گرما و سرما باشد. ایمان نیز این چنین است که افزون بر رسالتی که بر عهده دارد و تأثیرات سازنده و شگرفی که بر زندگی مادی و معنوی انسان دارد باید که از آفات و آسیب ها مصون بماند تا در عرصه ایفاء نقش خویش ناکام ماند. این کار یعنی آسیب شناسی موضوع « ایمان » و انسان با ایمان باید با الهام از فرهنگ حیات بخش قرآن کریم الفبای پاسداری از ایمان را فرا بگیرد تا بتواند با بکار بستن آنها در زندگی فردی و اجتماعی شاهد شکوفایی غنچه های معنویت و توحید در دل و جان خویش باشد. محورهایی که در موضوع مؤمن و پاسداری از ایمان از دیدگاه قرآن مطرح است عبارتند از:
مؤمن و مراقبت و پاسداری از ایمان خویش
مؤمن و پاسداری از حریم دین و آئین
مؤمن و تلاش برای پاکسازی حریم ایمان – راه دستیابی به امنیت و هدایت
مؤمن و پای بندی به یاد خدا در متن زندگی و پیشگیری از خسارت
مؤمن و تلاش برای دستیابی به ایمان حقیقی
مؤمن و عضویت در حزب الله در پرتو انتخاب سخت
مؤمن و برنامه ریزی برای فراگیری تخصصی دین
مؤمن و بهره گرفتن از وسیله ای مناسب برای رسیدن به توحید و حرم امن الهی
مؤمن و هجرت برای بندگی خالصانه
مؤمن، مسئولیت در برابر خود و خانواده
مؤمن و پایداری در جبهه نبرد با دشمنان
مؤمن و پرهیز از دوستی ها و روابط ایمان سوز
ایمان و عمل صالح و زندگی جاودانه در بهشت :
قرآن در سوره بقره آیات ۸۱ و ۸۲ می فرماید: بلی من کسب سیئه و احاطت به خطیئته فاولئک اصحاب النار هم فیها خالدون والذین آمنوا و عملوا الصالحات اولئک اصحاب الجنه هم فیها خالدون؛ آری کسانی که مرتکب گناه شوند و آثار گناه سراسر وجودشان را بپوشاند آنها اهل آتشند و جاودانه در آن خواهند بود و آنها که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده اند، آنان اهل بهشتند و همیشه در آن خواهند ماند».
پیام آیه:
این است که: اولا انسان ها در تعیین سرنوشت خویش آزادند و می توانند در پی کسب گناه و انحراف باشند و یا در پی کسب ایمان و عمل صالح. ثانیا نتیجه طبیعی هر کاری و فرجام منطقی هر انتخابی را انسان باید بپذیرد. انتخاب بد و برگزیدن شیوه ارتکاب گناه، فرجامش دوزخ است و انتخاب خوب و برگزیدن راه ایمان و پاکی و درستی، فرجامش بهشت است. ثالثا جاودانه زیستن در آنچه نتیجه اعمال محسوب می شود امری روشن و بدیهی است، آن کس که تا بی نهایت در اندیشه بدی و کج کرداری و گناه است بایسته است که تا بی نهایت در آتش دوزخ بماند و آن کس که تا بی نهایت در اندیشه خوبی و درست کرداری و پاکی و بندگی است، او نیز بایسته است که برای همیشه در بهشت ماندگار شود، از همین رو است که از هر دو گروه در قرآن تعبیر به اصحاب شده است، یاران همیشگی دوزخ و یاران همیشگی بهشت. جمع بندی این پیام ها این است که انتخاب در دنیا هر چند در ظرف محدودی صورت می پذیرد ولی دامنه اش تا بی نهایت امتداد پیدا می کند از این رو دقت و تدبیر و اندیشه در انتخاب رمز سعادت ابدی است.
* * *
منبع :
تفسیر المیزان
تفسیر نور الثقلین
امالی صدوق
معانی الاخبار صدوق
اصول کافی
مفردات راغب
