افزایش خطر بلعیدن باتریها در میان کودکان

پژوهشی جدید نشان میدهد که افزایش قابل توجهی در میزان بلعیدن باتری های دکمه ای و استوانه ای، به خصوص در میان کودکان، رخ داده است.
این باتری ها که در مری گیر میکند، باید در طول دو ساعت پس از بلعیده شدن، باید خارج شوند، و گرنه ممکن است آسیب های جدید از جمله پارگی و سوزاندن بافت و خونریزی داخلی ایجاد کنند.
پژوهشگران ین از تولیدکنندگان میخواهند اقداماتی به کار ببندند تا کودکان نتوانند محفظه باتری در وسائل خانگی را باز کنند، و استانداردهای صنعتی به وجود آید که نصب برچسب های هشدار را برای کمک به به کاهش بلعیدن باتریها ضروری کند.
به گزارش وبمد هلث نیوز این توصیه ها بر اساس دو بررسی که نتایج آن اخیرا در ژورنال Pediatrics منتشر شده است. یک بررسی به مشکل بلعیدن باتری در میان کودکان و بهترین درمان برای آن پرداخته بود؛ و بررسی دوم به میزان بروز بلعیدن باتری و کارهایی که تولیدکنندگان برای پیشگیری از آن میتوانند انجام دهند، معطوف بود.
در مجموع این دو بررسی بیانگر آن بود ۶.۷ برابر افزایش در میزان بلعیدن باتری در فاصله سال های ۱۹۸۵ تا ۲۰۰۹ مستقیما مربوط به کاربرد گسترده باتریهای لیتیومی است، که در بسیاری از وسائل خانگی از جمله راه دور تلویزیون، چراغ قوه ها، سمعک ها، دوربین ها و اسباب بازی کودکان به کار میروند.
در مجموع ۱۳ مورد مرگ و میر ناشی از گیرکردن باتری های دگمه ای در مری یا راه هوایی (نای) رخ داده بود.
پژوهشگران میگویند با ایجاد بخش های باتری ایمنتر در وسایل خانگی میتوان از این آسیب ها جلوگیری کرد و اصول راهنمای درمانی باید به نحوی مورد تجدید نظر قرار گیرد تا پرسنل پزشکی بدانند که هنگام گیر کردن این باتریها در مری، خارج کردن آنها باید حداکثر در طول دو ساعت پس از بلعیدن انجام شود تا عوارض ناشی از آنها به حداقل برسد. این بررسی همچنین یادآور میشود که کارکنان پزشکی ممکن است از نشانه های بلعیدن باتری آگاه نباشند.
بررسی اول نشان داد که در ۷ مورد مرگ و میر از ۱۳ مورد، کارکنان پزشکی به علت علائم غیراختصاصی مانند استفراغ، بی اشتهایی، تحریک پذیری، سرفه، خسخس سینه و یا کمآبی در تشخیص بیماری اشتباه کرده بودند. در باتری هایی که در مری گیر کرده بودند، بین ۱۰ ساعت تا ۲ هفته طول کشیده بود که باتری خارج شده بود یا بیمار فوت کرده بود.
کودکان حتی پس از خارج کردن باتری دچار آسیب هایی مانند پارگی مری، ایچاد سوراخ و فیستول (اتصال غیرطبیعی) میان مری و نای، ایجاد فیستول در رگ های خونی بزرگ و خونریزی داخلی شدید شده بودند.
بررسی دوم به این مسئله پرداخته بود که کودکان و بزرگسالان باتری های را از کجا به دست آورده بودند و چه راهبردهای پیشگیری را میتوان به کار برد.
باتری های بلعیده شده در ۶۲ درصد موارد به طور مستقیم از وسائل خانگی به دست آمده بودند. در ۲۹ درصد موارد باتریهای بلعیده شده در خانه رها شده بودند. و در ۸.۲ درصد موراد باتری ها مستقیما از بسته باتری به دست آمده بودند.
بیش از ۳۷ درصد موارد بلعیدن باتری های لیتیومی ۲۰ میلیمتری از دستگاه کنترل راه دور خارج شده بودند.
این پژوهشگران گزارش میدهند که بلعیدن باتری در میان نوجوانان، بزرگسالان، سالمدان و به خصوص افراد ۶۰ ساله و بالاتر هم رخ میدهد. باتریهای که برای سمعکها به کار میروند ۳۶ درصد موارد بلعیدن باتری را تشکیل میدهند و در ۱۵.۵ درصد موارد به جای قرص بوسیله سالمندان بلعیده شده بودند.
این پژوهشگران می گویند که والدین و مراقبت کنندگان از کودکان باید در مورد جلوگیری از بلعیدن باتری ها بوسیله کودکان آموزش ببینند.
به گفته آنها از آنجایی ۶۱.۸ درصد باتری بلعیده شده بوسیله کودکان از محصولات خانگی به دست آمده بودند، تولید کنندگان باید این محصولات طوری دوباره طراحی کنند که بخش باتری در آنها به سادگی قابل بازشدن نباشد، و احتمالا استفاده از یک ابزار مخصوص برای باز کردن آن ضروری باشد.