انتخاب صحیح در ازدواج سخت است از این جهت که شما بر خلاف خیلی از مسائل دیگر نیاز دارید بسیاری از نبایدها را بشناسید و درک کنید .به این معنی که شناختن فرد مناسب مستلزم آن است که تشخیص دهید رابطه زناشوئی شما بسیاری از نکات منفی را نخواهد داشت و به صرف دانستن نکات مثبت معمولا به نتایج کاملی نخواهید رسید .در گام نخست باید بدانید آیا اصولاً آمادگی یک رابطه را دارید یا خیر ؟اگر این آمادگی در شما حاصل نشده باشد اختلافات آتی بخاطر ضعف خود شما خواهد بود و نه بخاطر عدم تفاهم با همسرتان .
مصادیق این وضعیت :وقتی شما فرد دیگری را دوست دارید – از فرد دیگری بخاطر ناکامی خشم و انزجار دارید -احساس خلاء درونی شما را به سمت ازدواج هدایت میکند – چیزی ندارید که به همسرتان ارائه کنید – خودتان را دوست ندارید – احساس تنهائی و استیصال دارید بصورتی که بدون بوجود آوردن رابطه احساس بدبختی میکنید – وقتی احساس میکنید کسی نمیخواهد با شما رابطه برقرار کند – وقتی مایل نیستید در مورد احساستان با کسی صحبت کنید .بعد از اینکه مشخص شد آمادگی نسبی برای ازدواج دارید در مرحله بعد باید بدانید از همسر و زندگی چه توقعی دارید .
موارد مختلفی که میتواند مورد نظر و توجه شما واقع شوند به عبارت زیر میتواند باشدو یا بیشتر از اینها
:وضعیت جسمانی – وضعیت احساسی – وضعیت اجتماعی – وضعیت فکری – وضعیت جنسی – وضعیت ارتباطی – وضعیت شغلی – رشد شخصیتی – وضعیت روحی – وضعیت مذهبی – علایق و سرگرمیها در موارد ذکر شده باید بدانید که طرف مقابل شما مثلا در علایق و سرگرمیها مایل به مسافرت ( موسیقی ، هنر ، سینما و. . . .) است یا خیر چون ممکن است این مورد برای شما مهم باشد و یا در بخش وضعیت اجتماعی معاشرتی و اهل مهمانی و با فرهنگ و . . . .باشد .(تهیه کردن این لیست خصوصیات حتی ممکن است باعث شود ضمیر نا خود آگاه شما فرد مورد نظرتان را بسمت شما بکشاند و جذب کند.
در مرحله بعد باید تشخیص دهید با فرد مورد نظر تفاهم دارید یا خیر .این مرحله مستلزم ارتباط و شناخت است، شما بمرور زمان و شناخت طرف مقابل و صحبت کردن با او میتوانید تشخیص دهید که او نیمه گمشده شماست یا خیر .بعضی از مسائل از ابتدا و در مدت خیلی کوتاه مشخص میشود و حتی ممکن است در برخوردهای اول مشخص شود و بعضی از مسائل دیگر زمانبر است و بمرور زمان مشخص میشود .خصوصیاتی مثل امانتداری و صداقت در برخوردهای اولیه به سختی شناخته میشود اما مسائلی مثل وضع ظاهری و نحوه برخورد در ابتدا قابل تشخیص است .بعد از تشخیص اینکه ملاکهایی که سریع تر مشخص میشوند مورد نظر شماست باید دقت کنید این اشتباهات را مرتکب نشده اید (ممکن است مجبور باشید بعضی از اینها را در دوران اشنائی و نامزدی بررسی کنید ):سوالات کافی در ارتباط با خواسته های خودتان پرسیده اید – سازشهای ناپخته و زودهنگام انجام نداده اید – تسلیم کوری شهوانی نشده اید – گول مادیات را نخورده اید – تعهد را مقدم بر تفاهم نکرده اید – نشانه های هشدار دهنده در طرف مقابل را نادیده نگرفته اید .بعد از مشخص شدن این موضوع به مرحله بعد میرسید این مرحله مرحله ارتباط و یا نامزدیست : در این مرحله میتونید تشخیص دهید :فرد مورد نظر اعتیاد ندارد – بد اخلاق نیست – ناراحتیهای روحی و عقده های روانی ندارد – سختگیر و متعصب نیست ،دروغگو و خیانتکار نیست و . . . . همچنین در این مرحله دقت کنید :احساسات دو طرف متعادل و متناسب است – همسرتان را میخواهید و نه توانائیهای او را – احساس ترحم و دلسوزی شما را به ازدواج وادار نکرده – نامزد شما الگو و معلم شما نیست تا به این خاطر او را خواسته باشید – صرفاً عاشق ظاهر او نشده اید – بخاطر واکنش در مقابل اتفاقات و فشارها، همسرتان را انتخاب نکرده اید همچنین باید از نظر جنسی با همسرتان تفاهم داشته باشید و برای هم جذاب باشید برای شناخت مناسب حداقل شش ماه وقت لازم است باید دقت کنید برای افرادی که هیچ شناختی ندارند این شش ماه فقط برای شناخت است و ممکن است که در نهایت به این نتیجه برسید که این ازدواج عاقبتی نخواهد داشت .پس در مواردی که شناخت قبلی وجود ندارد این مرحله بسیار حساستر است و چون این احتمال وجود دارد که فرد مقابل آن چیزی نباشد که تصور میکرده اید در طی مرحله نامزدی این خطر وجود دارد که احساسات عمیق شده و طرفین را به ازدواج مجبور کند (در حالی که صلاح آنها نیست)در این مرحله ( با گذشت حدود دو ماه از شروع آشنائی تا شش ماه )در عین رشد احساسات باید این قدرت را داشته باشید که در صورت مصلحت نبودن و وجود مشکلات و اختلافات جدی اقدام به قطع رابطه بکنید و اصولاً این مدت برای شناخت است نه احساسات . در این رابطه از مشورت با اهل خبره غافل نشوید و در نهایت توکل به خداوند کنید
