مساءله ۱ – هر شرطی که خود آن شرط مشروع باشد شرط کردنش در ضمن عقد نکاح جائز است ، و بر کسی که آن شرط علیه او اشتراط شده واجب است به آن شرط وفا کند، مانند سایر عقود و معاملات ، لکن در سایر عقود اگر وفا نکرد و یا وفاى بآن غیر ممکن بود صاحب شرط داراى خیار مى شود ولى در نکاح داراى خیار نمى شود، بله اگر شرط عبارت باشد از وجود صفتى در یکى از دو طرف مثل وجود بکارت در زن و وجود تشیع در مرد و اینکه مثلا سنى نباشد ولى بعدا معلوم شود که آن صفت وجود نداشته صاحب شرط داراى خیار مى شود که اشاره بآن گذشت .
مساءله ۲ – اگر در عقد نکاحى شرطى اشتراط شود که مخالف با شرع باشد مثل اینکه زن شرط کند که هر وقت دلش خواست از منزل بیرون برود و هر جا که خواست برود شوهر مانع او نشود، و یا شرط کند که شوهرش حق همسرى دیگرش را ندهد مثلا با او نخوابد، و همچنین شرط کند که بگوئیم شرط فاسد عقد را هم فاسد مى کند.
مساءله ۳ – اگر زن شرط کند که بکارتش را از بین نبرد وفاى به این شرط لازم است ، بله اگر بعدا اجازه دهد جائز مى شود در نکاح دائم و چه در منقطع .
مساءله ۴ – اگر شرط کند که او را از شهر خودش بیرون نبرد و یا در شهرى معین یا خانه اى مخصوص باو مسکنى دهد آن شرط لازم است .
