۴۶.در زندگی قدر یکدیگر را بدانیم-حجت الاسلام دارستانی

بسم‌الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد دارستانی

عنوان: در زندگی قدر یکدیگر را بدانیم

همیشه می گفتند نماز که می خوانید طوری بخوانید که گویی نماز آخر عمرتان است. طوری بخوانید که اگر بعد از آن از دنیا رفتید نگویید که ای کاش یک نماز خوب می خواندم. هر وقت می روید سر سفره امام حسین (ع) می نشینید طوری باشید که گویی آخرین روضه عمرتان است. سیر گریه کنید و سینه بزنید.

در نظام خانواده هم این سخن صدق می کند. اگر زن و شوهر که هر روز صبح چشمشان را باز می کنند اگر اینطور به هم نگاه کنند که خدا دوباره این همسر را به من داد شکر کنیم.

صبح که بچه ها و شوهر از خانه بیرون می روند فکر کنیم که یک درصد احتمال دارد که دیگر برنگردند شاید این آخرین خداحافظی باشد. اگر اینطوری پدر و مادر نگاه کنند چقدر محبت پای بچه ها می ریزند؟

همسری که صبح می رود خانم فکر کند که این می رود و دیگر برنمی گردد چطور بدرقه اش می کند؟ حتما یک قرآن بالای سرش می گیرد. حتما آب پشت سر او می ریزد. حتما او را دعا می کند و چند قدم پشت سر او می رود.

اگر اینطور فکر کنیم همه وجودمان را خرج خانواده می کنیم و زمانی که برگشت خدا را بابت دیدار دوباره آنها شکر می کنیم. امروز محبت در خانه ها کم شده است که جامعه اینطور شده است. فرزند و همسر نیاز به محبت د ارد.

مهم نیست که پدر چقدر در خانه است مهم این است که پدر چطور در خانه است. این مهم است. بعضی از پدرها از صبح تا شب در خانه هستند ولی اگر نباشند خیلی بهتر و مفیدتر است. یک پدری روزی یک ساعت در خانه است اما در آن یک ساعت خانه را بهشت می کند.

مهم این است که وقتی در خانه هستید بچه ها را در خانه فعال کنید. عشق و محبتشان را، با آنها ارتباط برقرار کنید. از لحظه ای که در می زنید تا لحظه ای می روید باید فکر کنید. خانه را پر از هیجان و نشاط کنید.

فکر کنید آنقدر بچه ها رفتند و نیامدند. آن قدر همسرها رفتند و نیامدند! هر روز باید از زیر قرآن رد بشویم این عادت بشود. دعا که فقط برای اوقات مریضی نیست. اهل دعا برای همدیگر باشیم.

ما برای هر نفسی که می کشیم به دعا و شکرگزاری نیاز داریم. خانه هایتان را از محبت و عشق پر کنید. اصلا نباید وقت برای ناراحتی داشته باشیم.