۱۸.سلسله مباحث اخلاقی و سبک زندگی اولیای الهی، حضرت نوح (ع)

بسم الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد رفیعی

عنوان: سلسله مباحث اخلاقی و سبک زندگی اولیای الهی، حضرت نوح (ع)

موضوع بحث: صفات و اخلاق انبیای الهی (ع) در قرآن

اشاره به ویژگی های حضرت نوح (ع)

حضرت نوح (ع)، شخصیت طلایه دار مبارزه با شرک و بت پرستی است.

حضرت نوح (ع)، اسوه ی صبر و مقاومت است.

اسم اصلی ایشان عبدالغفار بود، آن قدر نوحه و زاری کرد که به ایشان نوح می گفتند.

حضرت نوح (ع)، نخستین پیامبر اوالوالعزم می باشند. و سوره ای در قرآن به نام ایشان است.

إِنَّهُ کَانَ عَبْدًا شَکُورًا (سوره ااسراء، آیه ۳)

این پیامبر (حضرت نوح (ع)) بنده ی شاکر و سپاس گزار ما بود.

حضرت نوح (ع) هیچگاه از خداوند گله و شکوه ای نکردند.

سخت که حدود ۱۰۰ سال فریاد بزنید که مردم را به دین خدا دعوت کنید و در نهایت جز تعدادی محدود ایمان نیاورند و به دنبال آن هیچ گله و شکوه ای هم نکنید.

ویژگی شکور بودن حضرت نوح (ع)

همانطور که می دانید صف شکر دو طرفه است. هم به خدا و هم به بنده بر میگردد.

به خداوند هم شکور می گوییم ولی با معنایی که برای بنده ی شکور گفته می شود متفاوت است.

شکرگزاری بنده، یعنی حس تقدیر از خالق و شخص نعمت دهنده.

چگونه حس شکرگزاری (تقدیر از خالق) در ما بوجود می آید؟

• انسان نعمت ها را ببیند.

برخی از نعمت ها نمی بینیم.

مثل سلامت و امنیت و حرکت زمین و سیارات و گلبول های قرمز و سفید

• انسان نعمت ها را به خودش نسبت ندهد.

هذا ِمْن فَضْلِ رَبِّى

حیات وچشم برای ما نیست و به همین دلیل است زمانیکه از دنیا می رویم از بین می روند.

نعمت ها را از خدا بدانیم.

• نعمت ها را در مسیر خودش مصرف کنیم.

اگر کسی نعمت را دید

و آنرا از خداوند دانست

و در مسیر صحیح هم مصرف کرد به مرحله تحقق شکر می رسد.

چشم را به ما ندادند که با آن گناه کنیم.

زبان را به ما ندادند که با آن آبروی مردم را ببریم.

اگر به مرحله تحقق شکر رسیدیم، خداوند هم نعمت را زیاد میکند.

امام صادق (ع):

اَلشُّکرُ زیادهٌ فی‌النِّعم: شکر باعث زیادی در نعمت ها می شود.