۲۶.عبادت

بسم‌الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد قرائتی

عنوان: عبادت  

ما در دعوت به خیر به اینجا رسیدیم که باید ایمان طرف مقابل را قوی کنیم. قرآن می گوید که:‌ به قدری از الطاف خدا به او بگویید تا نرم بشود.

شما یک پسری دارید که به قول امروزی ها گردن کلفتی می کند. او را باید بنشانیم و بگوییم: نگاه کن،‌ من پدر تو هستم. برای تو این قدر زحمت کشیدم. این قدر پول خرج کردم،‌ بی خوابی کشیدم و…

این پسر هم نگاه می کند و آرام می شود. نرم می شود و احتمالا هم درست می شود. اگر بگویی یک لیوان آب به من بده،‌ می گوید: چشم

می پرسیدند که چطور می شود که مردم می خواهند به مراجع تقلید پول بدهند، دست آنها را هم می بوسند. یعنی هم پول می دهند هم دستشان را می بوسند. ولی زمانی که دولت می خواهد پول بگیرد همین مردم پول که نمی  دهند هیچ،‌ فرار هم می کنند. تفاوت چیست؟‌

تفاوت در این است که آن آیت الله ها ریشه در تاریخ و دین اسلام دارند. پدر و پدرانشان اهل خمس و زکات بودند. و نرم شدند. چون عقیده دارند. اما در مقابل دولت و شهرداری که اینگونه نیست. مردم را باید نرم کرد.

همین نماز هم همینگونه است. خدا اول ما را نرم می کند بعد می گوید عبادت کن. الله اکبر:‌ یعنی تو بزرگ هستی!‌ بزرگتر از هر تصوری

بسم الله الرحمن الرحیم:‌ تو بخشنده و مهربان هستی

اول اینها را می گوید بعد می رسد به ایاک نعبد و ایاک نستعین….

راه دعوت این است که طرف مقابل را آگاه کنیم و بصیرت به او بدهیم. الطاف خدا را به او بگوییم تا نرم بشود و بتواند نماز خوان بشود.