کلیپ
پادکست
متن
بسم‌الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد قرائتی
عنوان: انسان و نعمت‌ها
انسان نیاز به رهبری دارد.
مشکلات هم برای این است که در مصرف یا زیاده‌روی می‌کنیم یا وسواس داریم! یا در مسائل اخلاقی یا خودبزرگ‌بین هستیم و غرور و تکبر داریم یا خودمان را کم می‌بینیم. گاهی احساس حقارت می‌کنیم، هر دوی اینها مشکل دارد. کسی آمد نزد ناصرالدین‌شاه و او را تجلیل کرد، ناصرالدین‌شاه به او گفت:
ر آنچه هستمی بگو، وز آنچه نیستم نگو و چند بدوبیراه هم بر وزن همان شعر به او حرف گفت.
امیرالمؤمنین فرمودند الثَّنَاءُ بِأَکْثَرَ مِنَ الِاسْتِحْقَاقِ مَلَقٌ که اگر یک خیر خوبی دیدید، اگر بیش از اندازه تجلیل کردی تملق کردی، اگر کمالی را ندارد کمال را به آن بستی یا زیادی گفتی تملق است.
یا اگر کم گفتی حسودی است یعنی کمالات دیگران را تحمل نمی‌کنی.
اگر به‌اندازه تعریف کردی انصاف داری. انسان باید در استفاده از تعاریف و گفتن‌ها تعادل را حفظ کند. ما از نعمت‌های دنیا باید مقدار مصرفمان استفاده کنیم. قرآن در مورد دنیا تعبیرات مختلفی دارد. یک جا دنیا فضل است، یکجا خیر است، یک جا فضیلت است، یک جا زینت است، اما آنی که بد است علاقه بیش از حد به دنیا است، یعنی زیاده‌روی بد است!
ما یکجا به دنیا می‌گوید اگر مُردی مالی گذاشتی وصیت کن به مال گفته خیر،
مال خوب است جمع کند اما با توجه جمع کند، ببیند حلال است یا حرام. بعضی‌ها کاری به حرام و حلالش ندارد. مال را جوری علاقه دارید که حساب حلال و حرام نمی‌کنید.
ارث که می‌رسد حساب نمی‌کنید این مرحوم که مرده به مردم بدهکار هست یا نیست؟ خمس و زکات داده است یا نه؟
پس اگر دنیا را رها کردی برای خدا ارزش است.
اگر نمازجمعه را رها کردی برای خرید این ضدارزش است، اینها باید حساب شده باشد.