۴۲.آرامش در خانواده، قسمت چهل و دو، مرنج و مرنجان

بسم الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد عالی

عنوان: آرامش در خانواده، قسمت چهل و دو، مرنج و مرنجان!  

کسانی که می خواهند راه قرب الهی را طی کنند و اهل سیر و سلوک باشند باید تمرین کنند که پا بر روی نفس و منیت خودشان بگذارند و بهترین جا برای این کار و ریاضت کشیدن خانه و خانواده است.

دو نفری که با هم زندگی می کنند، دو نفر با دو سلیقه و فکر و فرهنگ مختلف هستند.

گاهی ممکن است که با یکدیگر دچار اصطکاک بشوند. گاهی ممکن است که در سلیقه ها دچار اختلاف بشوند که طبیعتا اینجا نیاز است که برای حفظ صمیمیت و صفا در خانه، انسان باید بداند که چگونه پا بر روی نفسش بگذارد.

مرحوم آخوند ملاعی معصومی همدانی که از مراجع تقلید همدان بودند می گفتند که روزی خدمت آیت الله شیخ حسنعلی نخودکی رسیدم و از ایشان خواستم که چیزی به من بگوید؟

حضرت آیت الله شیخ حسنعلی نخودکی به من فرمودند: مرنج و مرنجان!!! (نه خودت برنج و نه دیگران را برنجان)

به ایشان گفتم، استاد اینکه دیگران را نرجانیم شدنی است. می توانیم مراقب باشیم که مبادا حق کسی را ضایع کنیم و.. ولی اینکه خودمان مورد رنجش قرار نگیریم دست خودمان نیست و گاهی چیزهایی را ممکن است ببینیم یا بشنویم که ناخودآگاه موجب رنجش خواهد شد.

آشیخ حسنعلی نخودکی فرمودند: این هم شدنی است، اگر انسان بتواند پا بر روی منیت و نفس خودش بگذارد دیگر زود نمی رنجد و ناراحت نمی شود.

از منیت بالای ما هست که اگر کسی جواب سلام ما را به خوبی ندهد ناراحت می شویم.

اعضای خانواده به خصوص زن و شوهر نسبت به یکدیگر مانند پرستار و طبیب هستند.

اگر مریضی در بیمارستان باشد و از شدت درد به اطرافیانش ناسزا بگوید، ممکن است که دیگر به عیادت او نرویم. ولی طبیب و پرستار اینگونه نیستند و به این موارد توجه نمی کنند و به مریض می رسند.

زن و شوهر طبیب و پرستار همدیگر هستند و نباید انقدر زود از هم ناراحت بشوند. اگر هم یک جایی ناراحت شدند پا بر روی منیت خودشان بگذارند. و آنجاست که صمیمیت ایجاد می شود.

در هنگام ناراحتی، اگر پرخاشگری کنیم؛ خیلی چیزها را از دست خواهیم داد…

یکی از بزرگان می فرمودند که در خانه پرخاش کردم و دیدم که به من فهماندند که ۲۰ سال از گریه و ناله و اشک ها و عبادت هایم برای این امر از بین رفت.

گاهی اگر در عصبانیت دلی را بشکنیم خیلی از عبادت ها و ناله هایمان از دست خواهد رفت.

امام صادق (ع):  إنَّ سُوءَ الخُلقِ لَیُفسِدُ العَملَ: بداخلاقی عمل خوب را از بین می برد.