۵۰.اگر من، تو بودم

بسم الله الرحمن الرحیم

کارشناس: استاد عباسی ولدی

عنوان: اگر من تو بودم  

یکی از نکات مهم در تمام زندگی ها، مخصوصا زندگی مشترک که اگر رعایت بشود بسیاری از رفتارهای خوبی که رنگ و بویی در زندگی ندارد وارد زندگی می شود و بسیاری از رفتارهایی که در متن زندگی هستند، بیرون می روند. این است که ما به این قانون بین المللی اخلاق که برگرفته از کلام مولایمان امیرالمومنین (ع) است پایبند بشویم.

هر چیزی که برای خودم می پسندم، برای دیگران هم بپسندم! و آن چیزی که برای خودم نمی پسندم، برای دیگران هم نپسندم!

این قانون را باید یک قانون بین المللی دانست. هر کسی با هر طرز فکری، دینی و مذهبی اگر به انسانیت پایبند باشد باید این قانون را بپذیرد حتی اگر مسلمان نباشد.

امام علی (ع) به فرزندش حضرت امام حسن (ع) فرمودند:

پسرکم،، خویشتن را معیار برخورد خود با دیگری قرار ده

• پس برای دیگران دوست بدار آنچه را که برای خود دوست داری و آنچه را برای خود ناپسند می داری برای دیگران نیز ناپسند بدار.
• همچنان که دوست نداری مورد ظلم واقع شوی، به کسی ستم نکن
• همانگونه که دوست داری به تو نیکی کنی، به دیگران نیکی کن
• آنچه را که برای دیگران زشت می دانی، برای خودت هم زشت بشمار
• آنچه را که برای خود پسندیده می دانی، از مردم نیز پسندیده بدان
• آنچه را نمی دانی نگو و آنچه را که می دانی بگو، چیزی را که دوست نداری به تو بگویند، به دیگری نگو!

دنیایی از قانون های اخلاقی در این کلام است. چقدر با این قانون می شود زندگی کرد.

• من دوست دارم که همسرم به من محبت کن، پس به همسرت محبت کن!
• من دوست دارم که به من احترام بگذارند، پس تو هم به دیگران احترام بگذار!
• من یک اشتباهی کردم چرا همسرم از من نمی گذرد؟! خودت چرا از دیگران و اشتباه همسرت نمی گذری؟
• من خیلی دوست دارم که همسرم با خانواده ام محترمانه برخورد کن، پس تو هم با خانواده او محترمانه برخورد کن!
• زمانی که من خشمگین می شوم دوست دارم که دیگران مرا درک کنند و در اوج خشمگینی با من بحث نکنند! پس تو چرا در اوج خشمگینی دیگران بحث می کنی؟!
• من دوست دارم اگر عذرخواهی کردم، عذر مرا بپذیرند، پس تو هم عذرخواهی دیگران را بپذیر!

بسیار فراوان می شود مثال زد. در زندگی مصداق های زیادی برای این وجود دارد.

یک توصیه: همه، بعد از خواندن این مطالب یک برگه و قلم بردارید.

اصلی ترین چیزهایی را که دوست داریم و چیزهایی را که دوست نداریم را بنویسیم!

مثلا دوست داریم که چگونه با ما برخورد بشود، هر چقدر هم که شد بنویسیم تعداد مهم نیست و حوصله به خرج بدهیم. و دوست نداریم که چطور با ما برخورد بشود. اینها را هم بنویسیم.

حال دو ستون داریم. یک ستون رفتارهایی که دوست داریم با ما برخورد بشود و ستون دوم رفتارهایی که دوست نداریم با ما بشود.

مرحله بعد، قضاوت است. قضاوتی که تعصب در آن تأثیری ندارد. کلاه خودمان را قاضی می کنیم و در کنار هرکدام از عناوینی که نوشتیم در مورد خودمان قضاوت می کنیم.

مثلا اگر نوشتیم دوست داریم که فلان رفتار را با ما انجام بدهند، آیا ما هم با دیگران آنطور برخورد می کنیم؟

یا آنجایی که دوست نداریم با ما به نحوی برخورد بشود، آیا با دیگران اینطور برخورد می کنیم یا طوری که دوست نداریم؟

قضاوت کردیم. نمره ما چند شد؟

می دانید، اگر همه ما این کار را انجام بدهیم و بعد تصمیم بگیریم همه کارهایی که دوست داریم با ما انجام بشود با دیگران انجام بشود و همه رفتارهایی که دوست نداریم با ما انجام بشود، از فهرست زندگی حذف کنیم؛ چقدر حال زندگی ما خوب می شود؟ و چقدر انگیزه برای دیگران پیدا می شود که مانند ما بشوند.