۶-نقش پدری و مادری در تربیت

بسم الله الرحمن الرحیم
کارشناس: استاد عباسی
عنوان: نقش پدری و مادری در تربیت

زمانی می‌توانید فرزند سالم و آرامی داشته باشید که بتوانید در مراحل رشدی به کودکتان هویت درستی بدهید.
در مراحل رشد:
در پیش‌دبستان هویت جنسی و جنسیتی کودک شکل می‌گیرد.
در نوجوانی هویت جنسیتی، نقش جنسیتی شکل می‌گیرد.
این هویت‌ها که:
من پسرم و پسر بودن خودم را دوست دارم
من دخترم و دختر بودن خودم را دوست دارم
من در نقش خودم خوب رفتار می‌کنم
دخترم و رفتارهای دخترانه
پسرم و رفتارهای پسرانه
ایجاد نمی‌شود مگر این که نقش پدر و مادری پررنگ باشد. یعنی چه؟
یعنی اینکه مادر نقش خودش را ایجاد کند. رفتارهای مادرانه داشته باشد. پدر نقش خود را ایفا کند و نقش پدرانه داشته باشد.
مادر محل امن، لطافت، ظرافت و مهربانی
پدر فراهم‌آوری و حمایت گری
اما گاهی بعضی از والدین به‌اشتباه فکر می‌کنند اگر نقش پدری دارند نباید در خانه در سفره انداختن کمک کنند، اگر نقش مادری دارند نباید در کارهای بیرون کمک کنند. اشتباه نکنید!
ما نقش پدری را داریم، حمایت گری و مدیریت را داریم؛ اما در بحث مشارکت عاطفی با بچه‌ها و همسرمان در بحث پروژه‌های مختلف خانوادگی می‌توانیم به اینها کمک کنیم. به همسرمان کمک کنیم سفره پهن کنیم و ظرف بشوییم.
این یعنی مشارکت عاطفی، پروژه‌ای که ما در کنار همسر و فرزندانمان هستیم؛ اما جزء نقش ما نیست.
مادر می‌تواند کمک‌هایی به پدر حتی در فراهم‌آوری داشته باشد؛ اما این یعنی مشارکت عاطفی و یکی بودن، یعنی این که ما یک فضای امنی با همکاری هم ایجاد می‌کنیم تا زندگی را پیش ببریم.
بنابراین، پدر در کنار همسرتان باتوجه‌به نقش پدری، اقتدارتان، حمایت گری و آن اقتدار پدرانه کارهایی را انجام بدهید تا رابطه‌تان خوب بشود.
مادر، با آن ظرافت‌های مادرانه و با حمایت گری در نقش مادری و ایجاد محل امن نقش پدر را نگیرید، یعنی آن اقتدار و کنترل زیاد را به جبران نداشتن این موضوع در همسرتان از او نگیرید. شما بخواهید جبران کنید نقش مادری را از دست می‌دهید.