دسته بندی :شهردار

بنام خداوند خاطره های این روز های طلایی و شیرین هرگز از یادم نمیره. یکم سخت بود برامون همیشه حاضر بودن ولی باز هم شیرین بود یه وقتا کارها بدو بدو بود. اما محیط گرم و صمیمی دلیل این کنارهم بودن ها بود محبتی از جنس خود انسانیت بود. وقتی

ترک منطقه به ضرورت همان‌طور که بسیاری از نیروها داوطلبانه موقع اعزام می‌رفتند و به هیچ چیز جز دفاع نمی‌اندیشیدند، کم نبودند برادرانی که به محض اعلام نیاز نیرو برای خط مقدم، برگه‌های مرخصیشان را پس می‌دادند و راه را کج می‌کردند به سمت ادامه‌ی نبرد؛ برادرانی که حتی اگر