دسته بندی :شوقي افندي

کتاب نظر اجمالی در دیانت بهائی در ۱۴۸ صفحه با فهرست و هر صفحه در ۱۹ سطر در سال ۱۳۲۶ شمسی با تصویب لجنه ملی نشریات امری در تهران تکثیر شده است و باز در مرتبه دوم در ۱۶۰ صفحه و هر صفحه در ۲۰ سطر در سال ۱۳۲۷ شمسی

گفته آمد شوقی افندی ،ایقان را بزرگ ترین وقدیمی‌ترین کتاب بهائیت محسوب می‌نماید. اینک عین عبارت او را از کتاب قرن بدیع جلد دوم صفحه‌ی ۱۴۷ نقل می‌نمائیم:”در بین جواهر اسرار مخزونه و لئالی ثمینه مکنونه که از بحر زخار علم و حکمت حضرت بهاءاله ظاهر گردیده اعظم و اقدم

در نوشته ها و تألیفات سید باب و میرزا بهاء و عبدالبهاء و شوقی افندی و صبح ازل و سران این فرقه، آنچه از هر چیزی بیشتر است: تلفیق جملات و ترکیب کلمات بطرز آیات و مناجات و ادعیه میباشد. و چون یکایک آنها تحت دقت و بررسی قرار بگیرد:

میرزا علی محمد باب در سال ۱۲۶۶ به دنبال اغتشاش های مختلف در سطح کشورکه به رهبری پنهان و آشکار خودش صورت می گرفت ، به دستور امیر کبیر در تبریز اعدام شد. با آنکه سید باب در مقابل چشمان هزاران نفر تیرباران شد ، لیکن باز در تاریخ فوت

محفل روحانی هیئت  بهائی است که با انتخابات بهائی انتخاب می‌شود و وظیفه اداره امور جامعه بهائی را بر عهده دارد. بهاییان تأسیسات رسمی روحانیت را مردود می‌داند و بنابراین وظایف اداری که در مذاهب دیگر به طور سنتی در حوزه مسؤولیت روحانیون می‌باشند، در بین بهائیان بر عهده محفل‌های

شوقی افندی در کتاب قرن بدیع درباره قره العین ( زرین تاج ، طاهره قزوینی ) می نویسد  : …. نخستین زنیکه در راه ترقی و تعالی نسوان شهید گردید … دلاوری که در حین شهادت خطاب به نفسی که در توقیف او قرار داشت به کمال شجاعت اظهار نمود

همانگونه که دربخش قبل بیان شد ، عبدالبهاء در وصیت نامه ی خود (الواح وصایا) نوه دختری خویش شوقی افندی را به جانشینی خود انتخاب نمود.  برخی از مبلغین و بزرگان بهائیت همچون عبدالحسین آیتی ( آواره ) و فیض اله صبحی ( کاتب عبدالبها )و میرزا حسن نیکو و

شوقی افندی ملقب به شوقی ربانی  فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصیت وی، در رساله ای موسوم به الواح و وصایا به جانشینی وی منصوب شده بود. جانشینی شوقی افندی نیز، مانند موارد قبل، سبب مشاجرات و انشعابات دیگری در میان بهائیان شد. در واقع،‌ عبدالبهاء نسبت

شوقی افندی ملقب به شوقی ربانی (۱۳۱۴-۱۳۷۷/۱۳۳۶ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصیت وی، در رساله ای موسوم به الواح و وصایا به جانشینی وی منصوب شده بود. جانشینی شوقی افندی نیز، مانند موارد قبل، سبب مشاجرات و انشعابات دیگری در میان بهائیان شد. در واقع،‌ عبدالبهاء