دسته بندی :کم رویی

کم رویی و انزواطلبی، یکی از اختلالات رفتاری است که ممکن است مشکلات جدی را برای کودکان و نوجوانان وحتی بزرگ سالان به وجود آورد. احساس کم رویی، بر رشد اجتماعی فرزندان تأثیر می‌گذارد و زمینهٔ افت تحصیلی و بی کفایتی و نیز بسیاری دیگر از مشکلات شخصیتی را در

کم رویی و روش های درمان آن پدیده ی کم رویی  به عنوان یک معلولیت اجتماعی، چنانچه به موقع تشخیص داده نشود و درمان نگردد ممکن است آثار نامطلوبی به همراه داشته باشد و رشد شناختی، عاطفی و روانی و اجتماعی فرد را به طور جدی متأثر کند. در اینجا

انسان اصالتاً موجودی است اجتماعی و نیازمند برقراری ارتباط با دیگران. بسیاری از نیازهای عالیه ی انسان و شکوفا شدن استعدادها و خلاقیت هایش فقط از طریق تعامل بین فردی و ارتباطات اجتماعی می تواند ارضاء شود و فعلیت یابد. در واقع خودشناسی، برقراری ارتباط مؤثر و متقابل با دیگران،

کم رویی مقوله ای است که هرچه بیشتر بدان بپردازیم ، تنوع بیشتری را در آن مشاهده می کنیم. بنابراین قبل از آنکه حتی بتوانیم درباره ی نحوه ی مقابله با آن فکر کنیم، می باید از مضمون کم رویی شناخت بیشتری داشته باشیم. فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد می گوید

کم رویی  یک پدیده ی پیچیده ی روانی – اجتماعی است. کم رویی یک صفت یا ویژگی ارثی یا ژنتیکی نیست، بلکه اساساً در نتیجه ی روابط نادرست بین فردی و سازش نایافتگی های اجتماعی در مراحل اولیه ی رشد، در خانه و مدرسه پدیدار می گردد. با این که

بحث درباره ی شیوع کم رویی و درصد فراوانی افراد کمرو، با توجه به تعریف پدیده ی کم رویی از دیدگاه بین فرهنگی و نگرش متفاوت و متنوع جوامع مختلف نسبت به این پدیده، کار ساده ای نمی تواند باشد. اما می توان گفت که پدیده ی کم رویی فوق

کم رویی یک پدیده ی پیچیده و مرکب ذهنی – روانی و روانی – اجتماعی است که به دلایل عدیده در طول دوران رشد به تدریج پدیدار می شود. لذا در بحث درمان نیز باید اذعان داشت که برای کم رویی، یک درمان فوری وجود ندارد. کم رویی با دارو

به عقیده ی شما کدام گروه از این دو نوع افراد کم رو ، کم رویی خویش را ” مشکل ” بزرگتری می بینند؟ به نظر می رسد باری که بر دوش افراد کم رو از نظر عمومی قرار دارد، سنگین تر از بار افراد گروه دیگر است. احساسات آنان

نوجوانی دوره ای است که در آن دانش آموز بیش از هر زمان دیگر نیاز به راهنمایی و مشاوره دارد. نوجوان ضمن مشورت با اولیا و مربیان، دست کم باید بداند که چگونه خود را بهتر بشناسد و از برخوردهای زیان بخش در محیط خانه و مدرسه پرهیز کند. ”