شهادت فاطمه و علی ابن ابیطالب (ع): اسماء به حسن و حسین (ع) فرمود: بروید نزد پدرتان علی (ع)، و وفات مادرتان را به او خبر دهید. حسن و حسین (ع) از خانه بیرون آمدند، در حالی که فریاد می‌زدند: یا مُحَمَّداه! یا اَحْمَداه! اَلْیوْمُ جُدِّ دَلَنا مُوْتُکَ اِذْ ماتَتْ
اهانت به امیرالمؤمنین علیه السلام حال و هواى مرکز حاکمیت اسلامى به شکل دیگرى درآمده و جامهى خلافت و حکومت تنپوش دیگران شده بود و خلیفهى بلافصل پیامبر نیز چارهاى جز تحمل محرومیت و مداراى با معماران شبکهى براندازى سقیفه بنىساعده نداشت. در حقیقت با یک لعاب مردمى راه و
رابطهى غصب فدک و خلافت ابوبکر امام معتزلى مىگوید؛ از یکى از اساتید عالى مقام مدرسه غربى بغداد به نام على بن فارقى پرسیدم: اکانت فاطمه صادقه؟ قال: نعم، قلت: فلم لم یدفع الیها أبوبکر فدک و هى عنده صادقه؟ فتبسم، ثم قال: لو اعطاها الیوم فدک لمجرد
خواب دیدن حضرت زهرا(س) قبل از شهادت از آن بانوى پهلو شکسته نقل کردهاند که در روزهاى آخر عمر خواب دیدم پدرم را و به او از دست امت شکایت کردم آن حضرت به من فرمود: انک قادمه على عن قریب (۱) تو به زودى به سوى من مىآیى. بار
۱ـ به امسلمه فرمود: برایم آبى آماده کن تا بدان غسل کنم، امسلمه آب را آورد، غسل کرد و جامه پاکى پوشید، دستور داد بسترش را در وسط اتاق بگستراند،به طرف راستش رو به قبله خوابید و دست راستش را زیر صورتش گذاشت.(۱) ۲- در روایت دیگرى آمده که: حضرت
با وجود سفارش آن حضرت به نهان داشتن شرایط جسمى و وضعیت روحىاش پس از آن رویدادهاى تلخ، و با وجود رازدارى امیر مؤمنان، سرانجام خبر بیمارى بانوى بانوان در مدینه منتشر گردید و همگان از شرایط آن حضرت آگاه شدند. لازم به یادآورى است که فاطمه علیهاالسلام از بیمارى
روى ورقه بن عبداللَّه الأزدى، قال: خرجت حاجا الى بیتاللَّه الحرام، راجیا لثواب اللَّه رب العالمین، فبینما انا اطوف و اذا انا بجاریه سمرا، و ملیحه الوجه، عذبه الکلام، و هى تنادى بفصاحه منطقها، و هى تقول: ورقه بن عبداللَّه ازدى روایت نموده است: به امید ثواب خداوند و پروردگار
بسم الله الرحمن الرحیم هذا ما اوصت به فاطمه بنت رسولاله و هى تشهد ان لا اله اله الله و ان محمدا رسولالله و ان الجنه حق والنار حق و ان الساعه آتیه لاریب فیها و ان الله یبعث من فى القبور یا على انا فاطمه بنت محمد زوجنى الله
یا على علیه السلام در هیچ امرى مخالفت تو را نکردم در یکى از روزهاى آخر حیات فاطمه علیها السلام که در بستر بیمارى بودبه على علیه السلام گفت : على جان ! هنگام فراق نزدیک شده است ، سخنانى دارم که مى خواهم با تو بگویم . على علیه
