اقیانوس آرام آرامش
دکتر غلامعلی افروز
انسان یک منبع اصلی آرامش دارد؛ یاد خدا و یک عامل مهم تسکین؛ همسر. همسر آرامش‌گر کسی است که وجودش پر از جاذبه‌های شناختی، حسی، بصری، کلامی، رفتاری و نفسانی است. اگر این جاذبه‌ها را داشت نشان می‌دهد که از درون، آرامش و نشاط دارد. خانواده مثل باغ است؛ بچه‌ها گل‌ها و میوه‌ها هستند، مادرها باغبان هستند و پدرها سنگربان. «الرجال قوامون علی النساء» یعنی شوهرها سنگربان خانم‌هایشان هستند و این سنگربانی یعنی ایجاد امنیت، دادن نشاط، دادن پویایی، دادن آرامش و … .
خانواده یعنی اقیانوس آرام و بهترین همسر کسی است که بیشترین آرامش‌گری را دارد و انسان آرامش‌گر کسی است که از بیشترین نشاط برخوردار باشد. آدم‌های امیدوار و مثبت‌اندیش، نشاط دارند و آدم‌های بدبین و افسرده، مضطرب‌اند؛ البته ممکن است چنین افرادی یک وقتی برانگیختگی هیجانی داشته باشند و در یک عروسی و پارتی حتی برقصند یا جایی از خود بی‌خود شوند و قهقهه بزنند، ولی این‌ها نشانه نشاط نیست. چهره گشاده و تبسم پایدار نشانه نشاط است. اگر این نشاط برود جایش غبار افسردگی می‌نشیند. افسردگی ارثی نیست. مثل رنگ چشم نیست که از پدر و مادر به فرزند منتقل شود؛ البته پدر و مادر می‌توانند زمینه‌ساز شوند. افسردگی عموماً اکتسابی است یعنی از دست دادن مثبت اندیشی، تضعیف انگیزه‌های تلاش و… .
