کفایی ـ میرزا احمد ( ۱۳۰۰ – ۱۳۹۱ق)
فرزند سوم مرحوم آخوند ملامحمد کاظم خراسانی و از چهره‌های مطرح خراسان در قرن حاضر است که در شهر نجف زاده شد و پس از کسب مقدمات، کتاب مکاسب را نزد آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی و رسائل و کفایه را در محضر برادرش آیت‌الله میرزا محمد آقازاده فرا گرفت و از سال ۱۳۱۹ق درس خارج فقه و اصول را در مجلس درس پدر حاضر شد و به درجه‌ی اجتهاد رسید.
سال ۱۳۲۹ق به ایران آمد، و به هنگام درگذشت پدرش که در همان سال رخ داد، در مشهد بود؛ بنابراین به عراق بازگشت و همین سفر سبب شد که در انقلاب مردم عراق بر ضد انگلیس که به رهبری علما و مراجع صورت گرفت، شرکت جوید و در حلقه‌ی مشاوران نزدیک میرزا محمدتقی شیرازی جای گیرد. در شمار تبعیدی‌های عراق، به ایران تبعید شد، اما پس از آزادی نیز به دعوت مردم مشهد، در این شهر سکنی گزید و پس از فوت برادر بزرگش میرزا محمد آقازاده ریاست حوزه‌ی علمیه‌ی مشهد را بر عهده گرفت.
پس از شهریور ۱۳۲۰، و در اوج حضور قشون روس در ایران و فعالیت گروه‌های منحرف، با تشکیل هیأت‌های مذهبی و راه‌اندازی دسته‌های عزاداری و برگزاری مجالس روضه و منبر، توانست در برابر نفوذ اندیشه‌های روسی بایستد.
وی در طول حیات خویش علاوه بر تحقیق و تدریس، کوشش داشت که فرهنگ و مبانی دینی تقویت شود و فقر و بینوایی از جامعه‌ی اسلامی رخت بربندد، لذا همواره کوشش داشت که روابط خود را با حاکمیت کشور حفظ کند و به همین دلیل مورد انتقاد و نکوهش برخی از جناح‌های روحانیت بود.
در سال ۱۳۴۸ش برای معالجه به خارج از کشور اعزام شد و در ۷ ذیقعده‌ی سال ۱۳۵۰ بر اثر سکته‌ی مغزی در مشهد درگذشت و جنازه‌اش پس از تشییعی باشکوه در توحیدخانه‌ی حرم مطهر امام رضا(ع) به خاک سپرده شد.
