در هیاهوی زیاد و پر تلاطم این دنیای فانی حاجات دنیوی مرا احاطه کرده است. از دنیای معنوی دور شده ام باورم نمی شود که تلنگری خورده ام. باورم نمی شود خدا به واسطه ی امام رضا (ع) مرا از دنیای فانی دور کرده است و گوشم را کشیده است. پا در سفری معنوی گذاشته ام احساس مباهات می کنم. این همه آمدن ها و رفتن های چشم بسته به پابوسی امام رضا عادتم شده بود ولی به لطف این سفر که جدای همه سفر هاست، چشمم به عمق زیارت روشن شده است. می خواهم فریاد بزنم که امام رئوف مرا برگزیده است و در این سفر نشنیده های ۴۰ سال عمرم را به من آموخته است.
آقاجون، فهمیدم چرا تنهایی دعوتم کردی، می خواستی یادم بیندازی حواسم را جمع کنم. چشم آقاجون.
