یاد مرگ و پرهیز از غفلت اى مردم، شما را سفارش مىکنم به ترس از خدا و فراوان ستودن او به پاس عطاها که به شما بخشیده و نعمتها که ارزانى تان فرموده، و آنچه از وى به شما رسیده. چه نعمتها، که شما را بدان مخصوص فرمود; و رحمت پى در پى، که افزود. زشتىتان بر او آشکار بود و بر شما پوشید، در دسترس گرفتنش بودید، و شما را مهلت بخشید. و شما را سفارش مىکنم به یادآوردن مردن، و از مردن اندک غافل بودن; و چگونه از چیزى غافل شوید که شما را فراموش نکند، و در چیزى طمع بندید که مهلت تان ندهد. اندرزگوى شما بس مرده هایى را که دیدید. بر دوشها به گورهاشان بردند، نه خود سوار بودند; در گورهاشان فرود آوردند، نه خود فرود آمدند. گویى آنان آباد کننده دنیا نبودند، و گویى همیشه آخرت خانه هاشان بود، و پیوسته در آن غنودند. آنچه را وطن خود گرفته بودند، از آن رمیدند; و در آنجا که از آن مىرمیدند، آرمیدند.
بدانچه از آن جدا شدند سرگرم گردیدند، و جایى را که بدان رفتند تباه گردانیدند. نه از زشتى بازگردیدن توانند، و نه بر کار نیک افزودن. به دنیا خو گرفتند و آنان را فریفته ساخت، و بدان اعتماد کردند و بر خاشکان انداخت. پس بر یکدیگر پیشى گیرید. خدایتان بیامرزاد! در خانههاتان، که شما را آباد کردن آن فرمودهاند، و بدانچه خواهان آنتان ساختهاند و بدان خواندهاند. و با شکیبایى بر اعتخدا و دورى گزیدن از معصیت او، کامل ساختن نعمتهایش را بخواهید، که فردا به امروز نزدیک است، و چه شتابان گذرد ساعتها در روزها، و روزها در ماه، و ماهها در سال، و سالها در دوران زندگانى کوتاه.
