زمان آموزش از ۲ هفته تا ۲ ماه طول مىکشد و به ندرت ممکن است تا ۶ ماه ادامه یابد. حال که پس از این مدت، هنوز هم توان کنترل را به دست نیاورده، ممکن است به علل ذیل باشد:
۱. فراهم نبودن زمینهها: اگر زمینههاى آموزش کنترل فراهم نباشد، کنترل امکانپذیر نخواهد بود (ر. ک: ص ۱۴۱).
۲. آموزش نادرست: احتمال دارد شیوهى آموزش شما نادرست بوده و به نکات لازم در این زمینه توجه نکردهاید. در این صورت، ۴ تا ۶ هفته او را رها ساخته، دوباره با آگاهى کامل از چگونگى آموزش (ر. ک: ج ۱، ص ۱۷ – ۱۵) آموزش را آغاز کنید.
پس از آموزش کنترل ادرار، آموزش این که شلوارش را خود درآورد، احتمال بازگشت کودک به عقب را کاهش مىدهد.
۳. ضعف عضلات مثانه: در برخى کودکان، عضلات مثانه (عضلات اسفنکتر) به طور ارثى ضعف دارد و ممکن است این ضعف تا ۳ سالگى هم ادامه یابد. در این صورت، آموزش امکانپذیر نخواهد بود؛ پس اگر فرزند شما چنین مشکلى دارد، او را رها ساخته، پس از ۵ ماه دوباره آغاز کنید و اگر مشکل او تا ۴ سالگى حل نشد، افزون بر تمرین «کشش مثانه» (ر. ک: ص ۱۶۰)، به پزشک مراجعه کنید.
نشانه ضعف عضلات: اگر فاصله ادرارها زمانى که او را پوشک مىکردید، کم بود و زمانى که آموزش را آغاز کرده بودید، با فشردن پاهاى خود به یکدیگر هنگام فشار ادرار، بیش از چند ثانیه نمىتوانست جلو ادرار خود را بگیرد، معنایش این است که عضلات مثانهاش ضعف دارد.
۴. کوچکى مثانه: ممکن است مثانهاش کوچک باشد (ر. ک: ص ۱۵۰ – ۱۴۷).
۵. عفونت مجراى ادرار: یکى از علل عدم کنترل ادرار، عفونت مجراى ادرار است (ر. ک: ص ۱۵۰ – ۱۴۷).
۶. برخورد نوزادانه با کودک: یکى از علل نپذیرفتن آموزش، برخورد نوزادانه با کودک است. استفاده از شیشه و پستانک، خواباندن در گهواره و رفتارهایى از این قبیل، باعث مىشود که گمان کند هنوز نوزاد است. اگر این برخوردها را کاهش دهید، تمایل بیشترى به پذیرش آموزش نشان خواهد داد.
۷. سرگرمى: وقتى کودک به شدت سرگرم و غرق در بازى مىشود، به علامتى که مثانه پس از پر شدن به مغز مىفرستد، توجه نمىکند و شلوار خود را خیس مىکند. در این موقعیت، پرسیدن از او که دستشویى دارد یا نه، بىفایده است و باید به طور عملى (البته با آرامش) و با تشویق، او را به سمت دستشویى ببرید.
