أُولَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ
برای آنان [= بندگان مخلص] روزی معین و ویژه‌ای است. «الصافات/۴۱»
فَوَاکِهُ وَهُمْ مُکْرَمُونَ
میوه‌ها(ی گوناگون پر ارزش)، و آنها گرامی داشته می‌شوند… «الصافات/۴۲»
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ
در باغهای پر نعمت بهشت؛ «الصافات/۴۳»
عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ
در حالی که بر تختها رو به روی یکدیگر تکیه زده‌اند. «الصافات/۴۴»
یطَافُ عَلَیهِمْ بِکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ
و گرداگردشان قدحهای لبریز از شراب طهور را می‌گردانند؛ «الصافات/۴۵»
بَیضَاءَ لَذَّهٍ لِلشَّارِبِینَ
شرابی سفید و درخشنده، و لذتبخش برای نوشندگان؛ «الصافات/۴۶»
لَا فِیهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا ینْزَفُونَ
شرابی که نه در آن مایه تباهی عقل است و نه از آن مست می‌شوند! «الصافات/۴۷»
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ
و نزد آنها همسرانی زیبا چشم است که جز به شوهران خود عشق نمی‌ورزند. «الصافات/۴۸»
کَأَنَّهُنَّ بَیضٌ مَکْنُونٌ
گویی از (لطافت و سفیدی) همچون تخم‌مرغهایی هستند که (در زیر بال و پر مرغ) پنهان مانده (و دست انسانی هرگز آن را لمس نکرده است)! «الصافات/۴۹»
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یتَسَاءَلُونَ
(در حالی که آنها غرق گفتگو هستند) بعضی رو به بعضی دیگر کرده می‌پرسند… «الصافات/۵۰»
قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ
کسی از آنها می‌گوید: «من همنشینی داشتم… «الصافات/۵۱»
یقُولُ أَإِنَّکَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِینَ
که پیوسته می‌گفت: آیا (به راستی) تو این سخن را باور کرده‌ای… «الصافات/۵۲»
أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَدِینُونَ
که وقتی ما مردیم و به خاک و استخوان مبدل شدیم، (بار دیگر) زنده می‌شویم و جزا داده خواهیم شد؟!» «الصافات/۵۳»
قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ
(سپس) می‌گوید: «آیا شما می‌توانید از او خبری بگیرید؟» «الصافات/۵۴»
فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِی سَوَاءِ الْجَحِیمِ
اینجاست که نگاهی می‌کند، ناگهان او را در میان دوزخ می‌بیند. «الصافات/۵۵»
قَالَ تَاللَّهِ إِنْ کِدْتَ لَتُرْدِینِ
می‌گوید: «به خدا سوگند نزدیک بود مرا (نیز) به هلاکت بکشانی! «الصافات/۵۶»
وَلَوْلَا نِعْمَهُ رَبِّی لَکُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ
و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نیز از احضارشدگان (در دوزخ) بودم! «الصافات/۵۷»
أَفَمَا نَحْنُ بِمَیتِینَ
(سپس به یاران خود می‌گوید: ای دوستان!) آیا ما هرگز نمی‌میریم (و در بهشت جاودانه خواهیم بود). «الصافات/۵۸»
