إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِیمُ
ما از پیش او را میخواندیم (و میپرستیدیم)، که اوست نیکوکار و مهربان!»«الطور/۲۸»
إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ
یقینا پرهیزگاران در باغها و نهرهای بهشتی جای دارند.«القمر/۵۴»
فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ
در جایگاه صدق نزد خداوند مالک مقتدر!«القمر/۵۵»
وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ
و برای کسی که از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ بهشتی است!«الرحمن/۴۶»
فِیهِمَا عَینَانِ تَجْرِیانِ
در آنها دو چشمه همیشه جاری است!«الرحمن/۵۰»
فِیهِمَا مِنْ کُلِّ فَاکِهَهٍ زَوْجَانِ
در آن دو، از هر میوهای دو نوع وجود دارد (هر یک از دیگری بهتر)!«الرحمن/۵۲»
مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَینِ دَانٍ
این در حالی است که آنها بر فرشهایی تکیه کردهاند با آسترهائی از دیبا و ابریشم، و میوههای رسیده آن دو باغ بهشتی در دسترس است!«الرحمن/۵۴»
فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ
در آن باغهای بهشتی زنانی هستند که جز به همسران خود عشق نمیورزند؛ و هیچ انس و جن پیش از اینها با آنان تماس نگرفته است.«الرحمن/۵۶»
کَأَنَّهُنَّ الْیاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ
آنها همچون یاقوت و مرجانند!«الرحمن/۵۸»
هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ
آیا جزای نیکی جز نیکی است؟!«الرحمن/۶۰»
وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ
و پایین تر از آنها، دو باغ بهشتی دیگر است.«الرحمن/۶۲»
فِیهِمَا عَینَانِ نَضَّاخَتَانِ
در آنها دو چشمه جوشنده است!«الرحمن/۶۶»
فِیهِمَا فَاکِهَهٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ
در آنها میوههای فراوان و درخت خرما و انار است!«الرحمن/۶۸»
فِیهِنَّ خَیرَاتٌ حِسَانٌ
و در آن باغهای بهشتی زنانی نیکو خلق و زیبایند!«الرحمن/۷۰»
حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِی الْخِیامِ
حوریانی که در خیمههای بهشتی مستورند!«الرحمن/۷۲»
لَمْ یطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلَا جَانٌّ
هیچ انس و جن پیش از ایشان با آنها تماس نگرفته (و دوشیزهاند)!«الرحمن/۷۴»
مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِی حِسَانٍ
این در حالی است که بهشتیان بر تختهایی تکیه زدهاند که با بهترین و زیباترین پارچههای سبزرنگ پوشانده شده است.«الرحمن/۷۶»
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ
در باغهای پرنعمت بهشت (جای دارند)!«الواقعه/۱۲»
ثُلَّهٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ
گروه زیادی (از آنها) از امتهای نخستینند.«الواقعه/۱۳»
وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ
و اندکی از امت آخرین!«الواقعه/۱۴»
عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَهٍ
آنها [= مقربان] بر تختهایی که صفکشیده و به هم پیوسته است قراردارند.«الواقعه/۱۵»
مُتَّکِئِینَ عَلَیهَا مُتَقَابِلِینَ
در حالی که بر آن تکیه زده و رو به روی یکدیگرند!«الواقعه/۱۶»
یطُوفُ عَلَیهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ
نوجوانانی جاودان (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنان میگردند.«الواقعه/۱۷»
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ
با قدحها و کوزهها و جامهایی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)!«الواقعه/۱۸»
