تدبیر ش۳۵ بایستی از اسلام برای موضع گیری‌های خودمان درس بگیریم
دستاوردها که مفت به دست نمیآید. تا ملتی فداکار نباشد، تا ملتی با اراده و مصمم نباشد که این چیزها به دست نمیآید. ما بیاییم به خاطر دشمنی با زید و عمرو و این دولت و آن دولت و مسؤولین اجرایی یا مسؤولین کذا و کذا، اصل نظام را زیر سؤال ببریم!؟ سیاهنمایی کنیم؟ کاری که متأسفانه بعضی از نخبگان سیاسی می‌کنند.
فضای تبلیغاتی کشور، فضای مطبوعاتی کشور، فضای تبلیغات یاسی کشور به، هیچ وجه فضای خرسندکنندهای نیست. ما بایستی از اسلام برای عمل خودمان، برای رفتارهای خودمان، برای موضعگیریهای خودمان درس بگیریم. دیدار مسؤولان و کار‌گزاران حج ۱۵/۸/۸۷فضای بی بند و باری در حرف زدن به خاطر اغراض، چیزهایی نیست که خدای متعال از اینها بگذرد
وقتی رحمت الهی برای ما پیش خواهد آمد که مواظب و مراقب خودمان باشیم؛ مراقب حرف زدنمان، مراقب اقدام کردنمان، مراقب تبلیغاتمان. این فضای بی‌بند‌و‌باری در حرف زدن، در اظهارات علیه دولت، علیه کی به خاطر اغراض، اینها چیزهایی نیست که خدای متعال از اینها به آسانی بگذرد. آن وقت کسانی خطا می‌کنند، خدای متعال «واتّقوا فتنه لا‌تصیبنّ الّذین‌ظلموا منکم‌خاصّه»(انفال ۲۵) بله اینجوری است. بعضی از ظلمها، بعضی از کارها هست که نتیجه و اثر آن دامن همه، نه فقط دامن آن ظالم را می‌گیرد؛ بر اثر رفتار یک عدهای که درگفتارخودشان، درعمل خودشان، در قضاوت خودشان ظلم می‌کنند. باید مراقب این چیزها بود. مسؤولان و کار‌گزاران حج ۱۵/۸/۸۷
تدبیر ش ۴۲همه وظیفه دارند با ایجاد دشمنی و کدورت مقابله کنند
قاعدهی مردمسالاری این است که اکثریت بر اقلیت در مقام عمل تقدم پیدا می‌کند؛ یعنی آن کسی که اکثریت به او رأی دادند، او مسئولیت را به عهده می‌گیرد؛ این قاعدهی مردمسالاری است. اما این به معنای ایجاد تزاحم و ایجاد تعارض و دشمنی نیست. با ایجاد دشمنی همهتان مقابله کنید. این مخصوص یک نامزد یا یک ستاد یا یک مجموعه نیست؛ همه وظیفه دارند که با ایجاد نقار و دشمنی و کدورت مقابله کنند۸. ۸. ۲۶/۰۳/۸۸ نشست دوستانه نمایندگان مسئولان اجرایی، نظارتی و کمیسیون تبلیغات انتخابات
تدبیر ش ۴۸ ( استثناء۳/۴/۸۸)
حرف زدن، بر اساس لجاجت و زورآزماییِ شخصی و جناحی نباید باشد
سعی شود اظهارنظرها از سر لجاجت نباشد؛ توجه شود. البته گفتنش آسان است، اما عملش سخت است. من واقعاً قبول دارم که عملش هم سخت است. گاهی انسان از روی لجاجت، از روی ستیزه‌گری و مخالفت با فلان زیدی یا فلان جریانی یا فلان گروهی اظهار نظری می‌کند؛ این درست نیست. یعنی حرف زدن بر اساس لجاجت و بر اساس زورآزمایی شخصی و جناحی و اینها نباید باشد. حرف هر کسی را، ولو آن کسی که حرف می‌زند، جزو جریان شما و گروه شما و جبهه شما و هرچه که می‌خواهید اسمش را بگذارید، نیست، گوش کنید؛ اگر دیدید حرف درستی است، آن وقت «فَیَتَّبِعُونَ اَحسَنَه». حکمت قرآنی را ملاحظه کنید: «یَستَمِعُونَ القَول فَیَتَّبِعُونَ اَحسَنَه». باید استماع کرد؛ بعد هرچه بهتر است، انسان قبول کند؛ ولو آن بهتر از زبان کسی در بیاید که انسان او را دوست ندارد، قبول ندارد. این خیلی حالت خوبی است. اگر این پیش بیاید، خیلی خوب است؛ برخلاف اینکه انسان تا دید این کسی که پا شده، جزو جناح مخالف است، جزو گروه
منفی است از نظر من، از همان اول بنا بگذارد که او را رد کند. این به نظرم خیلی مسئله مهمی است. علمی و استدلالی و فکرشده عمل بشود، سالم و اخلاقی گفتگو و مشورت بشود، از سر لجاج نباشد.۹ ۹ . ۰۳/۰۴/۸۸ بیانات در دیدار نمایندگان مجلس شورای اسلامی
