چیزى که با آن زخم و شکستگى را مىبندند ، و دوائى که روى زخم و مانند آن مىگذارند «جبیره» نامیده مىشود .
مسأله ۳۲۳ ـ اگر در یکى از جاهاى وضو زخم یا دمل یا شکستگى باشد ، چنانچه روى آن باز است و آب ضرر ندارد ، باید به طور معمول وضو گرفت .
مسأله ۳۲۴ ـ اگر زخم یا دمل یا شکستگى در صورت و دستها است و روى آن باز است و آب ریختن روى آن ضرر دارد ، باید اطراف زخم یا دمل را ـ بطورى که در وضو گفته شد ـ از بالا به پائین بشوید ، و بهتر آن است که چنانچه کشیدن دست تر بر آن ضرر ندارد دست تر بر آن بکشد ، و بعد پارچه پاکى روى آن بگذارد و دست تر را روى پارچه نیز بکشد . و امّا در شکستگى لازم است تیمم بنماید .
مسأله ۳۲۵ ـ اگر زخم یا دمل یا شکستگى در جلوى سر یا روى پاها است و روى آن باز است ، چنانچه نتواند آن را مسح کند به این معنى که زخم مثلاً تمام محل مسح را گرفته باشد ، یا آنکه از مسح جاهاى سالم نیز متمکّن نباشد ، در این صورت لازم است تیمّم نماید ، و بنابر احتیاط مستحب وضو نیز گرفته و پارچه پاکى روى آن بگذارد ، و روى پارچه را با ترى آب وضو که در دست مانده مسح کند .
مسأله ۳۲۶ ـ اگر روى دمل یا زخم یا شکستگى بسته باشد ، چنانچه باز کردن آن بدون مشقت ممکن است و آب هم براى آن ضرر ندارد ، باید باز کند و وضو بگیرد ، چه زخم و مانند آن در صورت و دستها باشد ، یا جلوى سر و روى پاها باشد .
مسأله ۳۲۷ ـ اگر زخم یا دمل یا شکستگى که بسته است در صورت یا دستها باشد ، چنانچه باز کردن و ریختن آب روى آن ضرر دارد ، باید مقدارى را که ممکن است از اطراف شسته ـ و بنابر احتیاط واجب ـ روى جبیره را مسح نماید .
مسأله ۳۲۸ ـ اگر نمىشود روى زخم را باز کرد ولى زخم و چیزى که روى آن گذاشته شده پاک است ، و رساندن آب به زخم ممکن است و ضرر هم ندارد ، باید آب را به روى زخم از بالا به پائین برساند ، و اگر زخم یا چیزى که روى آن گذاشته شده نجس است ، چنانچه آب کشیدن آن و رساندن آب به روى زخم ممکن باشد باید آن را آب بکشد ، و موقع وضو آب را به زخم برساند ، و در صورتى که آب براى زخم ضرر ندارد ولى آب کشیدن آن ممکن نیست ، یا باز کردن زخم موجب مشقت یا ضرر است باید تیمم نماید .
مسأله ۳۲۹ ـ اگر جبیره تمام بعضى از أعضاى وضو را فرا گرفته باشد ، وضوى جبیرهاى کافى است ، ولى اگر تمام اعضاى وضو را یا بیشتر آن گرفته باشد بنابر احتیاط باید تیمم نماید و وضوى جبیره نیز بگیرد .
مسأله ۳۳۰ ـ لازم نیست جبیره از جنس چیزهائى باشد که نماز در او جایز است ، بلکه اگر از حریر یا از أجزاء حیوانى که خوردن گوشت آن جایز نیست بوده باشد ، مسح بر آن جایز است .
مسأله ۳۳۱ ـ کسى که در کف دست و انگشتها جبیره دارد ، و در موقع وضو دست تر روى آن کشیده است ، سر و پا را با همان رطوبت مسح کند .
مسأله ۳۳۲ ـ اگر جبیره تمام پهناى روى پا را گرفته ولى مقدارى از طرف انگشتان و مقدارى از طرف بالاى پا باز است ، باید جاهائى که باز است روى پا را ، و جائى که جبیره است روى جبیره را مسح کند .
مسأله ۳۳۳ ـ اگر در صورت یا دستها چند جبیره باشد ، باید بین آنها را بشوید ، و اگر جبیرهها در سر یا روى پاها باشد ، باید بین آنها را مسح کند ، و در جاهائى که جبیره است باید به دستور جبیره عمل نماید .
مسأله ۳۳۴ ـ اگر جبیره بیشتر از معمول اطراف زخم را گرفته و برداشتن آن بدون مشقت ممکن نیست باید تیمم نماید ، مگر اینکه جبیره در مواضع تیمم باشد که در این صورت لازم است بین وضو و تیمم جمع نماید . و در هر دو صورت اگر برداشتن جبیره بدون مشقت ممکن است باید جبیره را بر دارد ، پس اگر زخم در صورت و دستها است اطراف آن را بشوید ، و اگر در سر یا روى پاها است اطراف آن را مسح کند ، و براى جاى زخم به دستور جبیره عمل نماید .
مسأله ۳۳۵ ـ اگر در جاى وضو زخم و جراحت و شکستگى نیست ، ولى به جهت دیگرى آب براى آن ضرر دارد ، باید تیمم کند .
مسأله ۳۳۶ ـ اگر جائى از أعضاء وضو را رگ زده است و نمىتواند آن را آب بکشد ، لازم است تیمم نماید ، ولى اگر آب براى آن ضرر دارد باید به دستور جبیره عمل کند.
مسأله ۳۳۷ ـ اگر در جاى وضو یا غسل چیزى چسبیده است که برداشتن آن ممکن نیست ، یا به قدرى مشقت دارد که نمىشود تحمّل کرد ، و ظیفهاش تیمم است مگر آنکه آن چیز در مواضع تیمم باشد که در این صورت لازم است بین وضو و تیمم جمع کند ، و اگر آن چیزى که چسبیده دوا باشد حکم جبیره را دارد .
مسأله ۳۳۸ ـ در غیر غسل میت از سائر اغسال ، غسل جبیرهاى مثل وضوى جبیرهاى است ، ولى باید ـ بنابر احتیاط لازم ـ آن را ترتیبى بجا آورند ، و اگر در بدن زخم یا دمل باشد مکلف مخیّر است بین غسل و تیمم ، و در صورتى که غسل را اختیار کند و روى زخم باز باشد احتیاط مستحب آن است که پارچه پاکى روى زخم یا دمل باز گذاشته و روى پارچه را مسح نماید . و امّا اگر در بدن شکستگى باشد باید غسل نماید ، و احتیاطاً روى جبیره را هم مسح کند ، و در صورتى که مسح روى جبیره ممکن نباشد یا اینکه محل شکسته باز باشد لازم است تیمم کند.
مسأله ۳۳۹ ـ کسى که وظیفه او تیمم است اگر در بعضى از جاهاى تیمم او زخم یا دمل یا شکستگى باشد ، باید به دستور وضوى جبیرهاى ، تیمم جبیرهاى نماید .
مسأله ۳۴۰ ـ کسى که باید با وضو یا غسل جبیرهاى نماز بخواند ، چنانچه بداند که تا آخر وقت عذر او بر طرف نمىشود ، مىتواند در اول وقت نماز بخواند ، ولى اگر امید دارد که تا آخر وقت عذر او بر طرف شود ، بهتر آن است که صبر کند ، و چنانچه عذر او بر طرف نشد در آخر وقت نماز را با وضو یا غسل جبیرهاى بجا آورد . و در صورتى که اول وقت نماز را خواند و تا آخر وقت عذرش بر طرف شد ، احتیاط مستحب آن است که وضو گرفته یا غسل کرده ونماز را اعاده نماید .
مسأله ۳۴۱ ـ اگر انسان براى مرضى که در چشم اوست ، موى چشم خود را بچسباند ، باید تیمم نماید .
مسأله ۳۴۲ ـ کسى که نمىداند و ظیفهاش تیمم است یا وضوى جبیرهاى ـ بنابر احتیاط واجب ـ باید هر دو را بجا آورد .
مسأله ۳۴۳ ـ نمازهائى را که انسان با وضوى جبیرهاى خوانده صحیح است ، و مىتواند با آن وضو نمازهاى بعدى را نیز بجا آورد .
