ادعیه ماه صیام

در نوشته ها و تألیفات سید باب و میرزا بهاء و عبدالبهاء و شوقی افندی و صبح ازل و سران این فرقه، آنچه از هر چیزی بیشتر است: تلفیق جملات و ترکیب کلمات بطرز آیات و مناجات و ادعیه میباشد.
و چون یکایک آنها تحت دقت و بررسی قرار بگیرد: همه و همه از ادعیه مبارکه و کلمات شریفه پیشوایان اسلام حضرات ائمه دین علیهم السلام گرفته شده است.
آری در برخی از موارد که بخوبی روشن و پیدا است، جملاتی از خود بافته و مطالبی را بقالب لفظ آورده اند که حقیقتا در نهایت درجه بیمزگی و بیربطی است.
در مجموعه مبارکه (ص ۵۳) دعائی را که مخصوص ماه صیام است از قلم میرزا بهاء نقل میکند (در گنجینه ی احکام ص ۴۱ نیز باین دعاء اشاره کرده است) اللهم انی اسئلک بالآیه الکبری و ظهور فضلک بین الوری… اللهم انی اسئلک بشعراتک التی تتحرک علی صفحات الوجه کما یتحرک علی صفحات الالواح قلمک الاعلی و بها تضوعت رائحه المسک المعانی فی ملکوت الانشاء بان تقیمنی علی خدمه امرک علی شأن لا یعقبه القعود – خدایا سؤال میکنم تو را بواسطه آیت کبری و بسبب ظهور فضل تو در میان مخلوقات…. خدایا سؤال میکنم تو را بسبب آنمویهای تو که حرکت میکند بر صفحات چهره ات چنانکه حرکت میکند قلم اعلی تو بر صفحات الواح تو و بواسطه آنها برانگیخته شده است عطر مشک معانی در ملکوت انشاء، اینکه مرا واداری بر خدمت امر خود بطوریکه پشت سر آن قعود نباشد.
اینست کلمات مخصوص میرزا بهاء که: در این کلمات پروردگار جهانرا قسم میدهد بمویهای او که در چهره اش متحرک میشود.