ازدواج با دوشیزه فرشته صفت

 خانواده در پرتو شناخت صحیح و واقع ‏بینانه همسران از وظایف زناشویی و طرز تفکر و خواسته‏ های یکدیگر، پویا و سالم و باصفا می‏شود و به این ترتیب بستر مناسب برای تربیت فرزندانی صالح در آن فراهم می‏شود. استاد آیت‏ا… امینی با عنایت به ضرورت اجتماعی و مشکلات و مسائل زناشویی در این مطلب به شوهران توصیه‏ های مفیدی دارد.
کمتر کسی را در این جهان می‏یابید. که تمام خوبی‏ ها در او جمع باشد و از تمام بدی‏ ها و نقص‏ ها پاک و منزه باشد. انسان‏ها با ویژگی‏ های متفاوتی مشاهده می‏شوند. یکی بسیار چاق است و  یکی بینی بزرگ دارد و دیگری دهانش گشاد. یکی دندان‏ هایش بزرگ است و دیگری چهره ‏ای سیاه دارد. یکی قدش کوتاه است و دیگری بسیار بلند قد است.  یکی بی‏ عرضه و خجول و دیگری پررو و بی‏حیاست. یکی بخیل است و تنگ دست، یکی ولخرج است و بی‏ نظم، یکی بداخلاق است و حسود و دیگری تنبل است و بدزبان. یکی خودخواه است و کینه‏ توز و دیگری پژمرده است و افسرده، و ده‏ ها از این قبیل عیوب بزرگ و کوچک.

مردی که خود را در ازدواج شکست خورده و بدشانس بداند و از این امر ناراضی باشد و زنی که مرتبا مورد تحقیر و عیب‏ جویی قرار گیرد، همواره در معرض ابتلا به امراض خطرناک مخصوصاً بیماری‏های عصبی و روانی خواهد بود.

در جستجوی همسر ایده ‏آل

مردها معمولاً پیش از ازدواج همسری را در نظرشان مجسم می‏کنند که دارای کلیه کمالات باشد و از تمام بدی‏ ها منزه باشد و به اصطلاح همسر ایده ‏آل باشد و در نظر دارند با یک چنین دوشیزه فرشته صفتی وصلت نمایند. اما از این مطلب غفلت دارند که یک چنین زنی در جهان خارج وجود ندارد. از این رو، پس از ازدواج وقتی می‏بینند وجود خارجی این همسر، با آن همسر ایده ‏آل ذهنی کاملاً تطابق ندارد، شروع به عیب‏ جویی می‏کنند. خود را در ازدواج شکست خورده و بدشانس می‏ انگارند. از بدبختی و عدم موفقیت خود دائماً آه و ناله دارند. همیشه در صدد عیب‏ جویی و خرده ‏گیری هستند و در این باره حتی از عیب‏ های بسیار کوچک و بی اهمیت نیز نمی‏گذرند. آنقدر درباره یک عیب کوچک فکر می‏کنند که انگار کوه بزرگی است. گاه گاه آن را به رخ همسرشان می‏کشند و او را تحقیر می‏کنند و یا پیش دیگران از وی انتقاد می‏نمایند و بدین وسیله کانون مقدس زناشویی را متزلزل و اسباب ناراحتی خود و همسرشان را فراهم می‏سازند.

نتیجه عیب‏ جویی

نتیجه این عیب‏ جویی‏ها این می‏شود که زن قلباً مکدر می‏شود، مهر و علاقه ‏اش رفته رفته کم می‏گردد، نسبت به زندگی و خانه‏ داری و شوهرداری دلسرد شود و با خود بگوید: چرا در خانه مردی که دوستم ندارد زحمت بکشم؟ لذا ممکن است درصدد تلاقی برآمده و از شوهرش عیب‏ جویی کند. تا شوهر می‏گوید: چه دماغ زشت و بزرگی داری؟ همسر پاسخ می‏دهد: هر چه باشد از روی سیاه و هیکل لاغر و بدقواره تو بهتر است. در این صورت روی‏شان به هم باز می‏شود و مرتباً از یکدیگر مذمت و انتقاد می‏کنند و محیط خانه را- که باید محیط صفا و صمیمیت باشد- به صحنه نزاع، عیب‏جویی و تحقیر مبدل می‏کنند.

پایان تلخ زندگی
اگر زندگی با همین وضع ادامه یابد، تا پایان عمر روز خوشی نخواهند داشت، زیرا در خانه‏ای که صفا، صمیمیت، مهر و محبت وجود نداشته باشد جای آسایش و خوشی نیست. به علاوه مردی که خود را در ازدواج شکست خورده و بدشانس بداند و از این امر ناراضی باشد و زنی که مرتبا مورد تحقیر و عیب‏ جویی قرار گیرد، همواره در معرض ابتلا به امراض خطرناک مخصوصاً بیماری‏های عصبی و روانی خواهد بود. از این گذشته آثار منفی را هم بر روی فرزندان خواهد گذاشت که ممکن است جبران آن بسیار سخت بوده و یا غیر قابل جبران شود . اگر دامنه نزاع و بدگویی بالا بگیرد و به طلاق و جدایی منجر شود، معمولا زن و مرد هر دو بدبخت خواهند شد، مخصوصاً اگر بچه‏‏دار باشند، زیرا چنین مردی اولاً حیثیت و آبروی اجتماعی خویش را از دست می‏دهد و در بین مردم فردی هوسران و سبک مغز معرفی می‏شود. ثانیاً، در اثر ازدواج اول و طلاق، ضررهای اقتصادی زیادی بر وی  وارد می‏شود که جبران آنها برایش آسان نیست و برای ازدواج دوم نیز به صرف بودجه زیادی نیازمند است که تامین آن برایش دشوار است و با تحمل این ضررها بعید است به آسانی بتواند وضع اقتصادی خویش را متعادل و رو به راه سازد.

مردان وقتی می‏بینند وجود خارجی این همسر، با آن همسر ایده‏آل ذهنی کاملاً تطابق ندارد، شروع به عیب‏جویی می‏کنند و خود را در ازدواج شکست خورده و بدشانس می‏انگارند.

ناکامی در ازدواج دوم
ثالثاً معلوم نیست به آسانی بتواند همسر مناسب و بی‏عیبی برای خویش پیدا کند؛ زیرا اولاً، با توجه به سابقه بدی که در اثر ناسازگاری و طلاق همسر اولش پیدا کرده، کمتر زنی حاضر می‏شود با او ازدواج کند و ثانیاً بر فرض اینکه همسری پیدا کند، معلوم نیست که از همسر اولش بهتر باشد. البته امکان دارد که عیب مخصوص او را نداشته باشد اما خیلی کم اتفاق می‏افتد و بلکه اصلا امکان ندارد که به طور کلی بی ‏عیب و نقص باشد. همسر دومش نیز دارای عیب، بلکه عیب‏ هایی خواهد بود و چه بسا از همسر اولش به مراتب بدتر باشد. در آن صورت ناچار می‏شود هر جور شده با او بسازد. کمتر اتفاق می‏افتد که مرد از ازدواج دومش کاملاً راضی باشد، اما برای حفظ آبروی خویش ناچار است بسازد. بسیار اتفاق افتاده که مردی زن دومش را طلاق داده و به سراغ همسر اولش رفته است. آقای محترم! چرا با عینک بدبینی و عیب‏ جویی به همسرت نگاه می‏کنی و به برخی عیب‏ های کوچک و غیرقابل اعتنا آنقدر اهمیت می‏دهی که کم‏کم به صورت یک عیب بزرگ غیرقابل اغماض در نظرت مجسم می‏شود و زندگی را بر خود و خانواده‏ات تاریک می‏کنی؟
کافی است بخواهید تا او را دوست داشتنی بدانید . آدم ها برداشت ها و تصوراتی را در خود حفظ می کنند که آن را بیشتر تکرار کنند و با تداوم و استمرار، به حافظه بلند مدت خود بسپارند. بهتر نیست تمرین کنید و چشم های خود را عادت دهید بر ویژگی های مثبت همسرتان بیشتر تمرکز کند و ذهن خود را روی آنها بیشتر فعال کنید ؟ بهتر نیست کمی منطقی تر باشید و بپذیرید که او هم مثل شما ممکن است دارای عیب هایی باشد ؟****زندگی را از دریچه ای تازه ببینید****
 
بانوی شرقی